Τζον Γουντ (John Wood), «Ποίημα για τον κάθε άνθρωπο»

Θα σας παρουσιάσω
σιγά-σιγά
πλευρές
του εαυτού μου,
αν έχετε υπομονή και δείξετε ευαισθησία.

Θα ανοίξω συρτάρια

που συνήθως μένουν κλειστά

και θα βγάλω από εκεί ανθρώπους και τόπους και πράγματα,

ήχους κι οσμές και χρώματα,

έρωτες και απογοητεύσεις, ελπίδες και λύπες,

κομμάτια εδώ κι εκεί μιας ζωής πενήντα χρόνων

που αιχμαλώτισα στις χούφτες μου

και,

όπως το νερό που ετοιμάζομαι να ρίξω στο πρόσωπό μου κάθε πρωϊνό,

ράγισαν το βράχο κι

άνοιξαν το δρόμο προς τη μνήμη μου,

κατοικούνε στην καρδιά μου

-εγώ τ' ανασύρω για χάρη σας, να τα δούμε μαζί-

είναι ο εαυτός μου.

Αν δεν τα πάρετε στα σοβαρά,

αρνηθείτε τη σημασία τους

ή αν, χειρότερα, τα κρίνετε,

θα αρχίσω ήσυχα, σιγά-σιγά

να τα τυλίγω

σε μικρές βελούδινες θήκες,

όπως τα παλιά ασημένια και χρυσά νομίσματα,

θα τα τοποθετήσω

σε ένα μικρό ξύλινο κιβώτιο

Και θα το κλειδώσω.

~

διασκευή Γιώργος Δημητρίου Χ.
Το ποίημα προέρχεται από το βιβλίο του Alan Rogers, Η εκπαίδευση ενηλίκων, 

Μεταίχμιο 1999, σ. 95.

πηγή