Οι γυναίκες ποτέ δεν μιλούν,
στο ανάστημά τους σωριάζονται
όταν ύψη ονειρεύονται
ξενοκίνητων κόσμων.
Οι γυναίκες ποτέ δεν μιλούν,
είναι μυρωδάτες
και κρεμιόνται από βλέμματα ανδρών
όπως ένα πουγκί με λεβάντα
συνοδεύει τυχαία τον χώρο.
Οι γυναίκες ποτέ δεν μιλούν,
η ρωγμή απ' το στόμα νεανίζει
τα πιεσμένα τους μέλη τραβώντας ,
κι εντέλει αμίλητες
γκρεμίζονται μέσα τους.
στο ανάστημά τους σωριάζονται
όταν ύψη ονειρεύονται
ξενοκίνητων κόσμων.
Οι γυναίκες ποτέ δεν μιλούν,
είναι μυρωδάτες
και κρεμιόνται από βλέμματα ανδρών
όπως ένα πουγκί με λεβάντα
συνοδεύει τυχαία τον χώρο.
Οι γυναίκες ποτέ δεν μιλούν,
η ρωγμή απ' το στόμα νεανίζει
τα πιεσμένα τους μέλη τραβώντας ,
κι εντέλει αμίλητες
γκρεμίζονται μέσα τους.
~
Η Μαρία Τζίκα γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1980 στην Θεσσαλονίκη. Κατάγεται από τη Χαλκιδική και μεγάλωσε στον Πολύγυρο. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Πάτρας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη Δημιουργική Γραφή του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Τίτλοι βιβλίων: Ελαττωματικό χώμα (Το Κεντρί, 2015). Μισός θεός (Βακχικόν, 2019)