Αναστασία Γκίτση, «Τρυφερά καλέσματα χεριών»

Κι αν απ’ όλα περισσότερο νοστάλγησα
τα χέρια σου
είναι που δεν τα θυμάμαι
τώρα πια…
ακόμα και τις κινήσεις τους
χάνω στους θολούς
νυσταγμούς
του παρελθόντος,
μόνο νιώθω
την τρυφερότητα

που άγγιζαν σε κάθε
κάλεσμά τους.

~

Από τη συλλογή Ξέρω! Είναι κάπως αργά.., 2000

πηγή

Η Αναστασία Γκίτση γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Υπ. Διδάκτωρ θεολογίας. Αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στον τομέα της «Οικουμενικής Θεολογίας».Με πλήρη υποτροφία από το Βατικανό σπούδασε την γαλλική γλώσσα στο C.L.A. (Besancon της Γαλλίας). Υπότροφη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/λεως εκπόνησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Centre Orthodoxe du Patriarcat Oecuménique (Chambésy – Ελβετία). Είναι καθηγήτρια θεολογίας στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από το 2005. Αρθρογραφεί  σε ηλεκτρονικά  Βακχικόν (τακτική στήλη «εξ αφορμής»)  Charity (τακτική στήλη "potetris") και έντυπα περιοδικά Σύναξη, Θεολογία άλλα. Άρθρα, μελέτες, μεταφράσεις και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, εφημερίδες, περιοδικά (ελληνικά και ξένα), και ανθολογίες. Τίτλοι βιβλίων: Κορίτσι Των Σκοτεινών δασών (Μπαρμπουνάκης, 2010). Ξέρω! Είναι κάπως αργά… (Παρατηρητής, 2000)

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας anastasiagkitsi.com