Θάνος Ανεστόπουλος, «Τελευταίος σταθμός»

 Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.

Δε μετανιώνω πια,
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά,
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες
πως η ζωή είν’ στιγμές,
κύμα που σκάει σ’ ακτές,
κερί που λιώνει.

Δε μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα
είτε άσχημα, είτε όμορφα
ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και βροχή μαζί.

πηγή

 

Ο Θάνος Ανεστόπουλος (Αλεξανδρούπολη, 1967 – Αθήνα 2016) ήταν τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και ποιητής, ο οποίος έγινε ιδιαίτερα γνωστός από την συμμετοχή του στο ροκ συγκρότημα Διάφανα Κρίνα, του οποίου υπήρξε και ιδρυτής. Με τη λογοτεχνία ήρθε σε επαφή από μικρός, καθώς η μητέρα του την αγαπούσε ιδιαίτερα και φρόντιζε να εμπλουτίζει τη βιβλιοθήκη του σπιτιού. Έτσι, γνώρισε νωρίς τους Ρώσους συγγραφείς τον Μαρξ και τον Βερν. Ως τα έντεκα του χρόνια είχε διαβάσει τα άπαντα του Ντοστογιέφσκι. Διάβασε επίσης όλους τους μεγάλους ποιητές. Ρεμπώ, Μπωντλαίρ, Βάρναλη, Ρίτσο, Καρυωτάκη. Έχει πει πως εκτιμούσε τον Καββαδία, αγαπούσε την Πλαθ και λάτρευε την Πολυδούρη. Μεγάλη του αγάπη ο Έντγκαρ Άλαν  Πόε. Μαγεμένος από την ποίηση δεν θα αργήσει κι ο ίδιος να γράψει . Όνειρο του εφηβικό ήταν να γίνει συγγραφέας ή ποιητής. Ποιητικές συλλογές: "Αρχίζω με το σ' αγαπώ" 2015 και  "Διάφανα χρόνια", 2017. Απεβίωσε στις 3 Σεπτεμβρίου 2016 από καρκίνο των οστών.