Βισλάβα Συμπόρσκα (Wisława Anna Szymborska), «Ευτυχισμένη αγάπη»

Ευτυχισμένη αγάπη. Είναι φυσιολογική,
είναι σοβαρή, είναι προσοδοφόρα;
Τι χρησιμεύουν στον κόσμο δύο άνθρωποι
που δεν έχουν μάτια γι’ αυτόν;
Ανεβασμένοι ο ένας για τον άλλον στο ίδιο βάθρο
χωρίς φανερή αξία
επιλεγμένοι μέσα από εκατομμύρια από καθαρή σύμπτωση
κι όμως με την πεποίθησή τους ότι έτσι έπρεπε να συμβεί
Σαν ανταμοιβή για ποιο πράγμα; Για τίποτα.
Το φως λάμπει απ’ το πουθενά-

γιατί μονάχα πάνω τους και όχι σε άλλους;

Δεν είναι αυτό προσβολή της δικαιοσύνης;

Ασφαλώς είναι.

Δεν παραβιάζει τις καταξιωμένες στον κόσμο αρχές μας,

δεν γκρεμίζει κάθε ηθική απ’ τα ύψη της; Σίγουρα ναι.

Προσέξτε το ευτυχισμένο ζευγάρι:

αν μπορούσαν τουλάχιστον λίγο να προσποιηθούν,

να υποκριθούν μια κατάθλιψη κι έτσι να δώσουν κουράγιο στους φίλους τους!

Ακούστε πως γελάνε – πόσο προσβλητικά.

Κι η γλώσσα που μιλάνε μόλις που ακούγεται

κατανοητή

κι όλες αυτές οι εθιμοτυπίες, οι τελετουργίες,

οι επιτηδευμένες αμοιβαίες ρουτίνες τους-

όλ’ αυτά μοιάζουν με μια συνωμοσία

πίσω απ’ την πλάτη της ανθρωπότητας!

Είναι δύσκολο ακόμα και να μαντέψεις

πού θα έφταναν τα πράγματα

αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν το παράδειγμά τους.

Σε τι θα μπορούσαν να στηριχθούν οι θρησκείες

και η ποίηση,

τι θα θυμόμαστε, τι θα είχαμε αποκηρύξει,

ποιος θα ‘θελε να κρατηθεί μέσα σε κάποιο όρια;

Μια ευτυχισμένη αγάπη. Είναι αναγκαία;

Το τακτ και ο κοινός νους μας συμβουλεύουν

να την απαρνηθούμε

σαν ένα σκάνδαλο για τις ανώτερες σφαίρες

της ζωής.

Τα μικρά αγγελούδια γεννιούνται

χωρίς τη δική της βοήθεια.

Κι ούτε θα μπορούσε να κατοικήσει στη γη

γιατί συμβαίνει τόσο σπάνια.

Αφήστε τους ανθρώπους

που δεν ξέρουν το παραμικρό γι’ αυτήν

να μας βεβαιώσουν ότι δεν υπάρχει πουθενά

μια ευτυχισμένη αγάπη.

Με μια τέτοια πίστη θα τους είναι πιο εύκολο

να ζουν και να πεθαίνουν.

~

από τη συλλογή Για κάθε ενδεχόμενο, 1972

πηγή