Χρίστος Κρεμνιώτης, «Μοιάζεις Νοέμβρης»

Α΄
Πιότερο κι από τις ματιές του Modigliani
άδεια
η γη.
Και στην ορθή σελίδα
Τέλειωσα την ψυχή να ξεφυλλίζω. Εκεί
που ήσκιοι αντηχούν
όπως της λίμνης τα νερά
ενώ, δίχως τα σύννεφα
βραδιάζει και
πηχτά
των αιώνων το ορυγμένο κουφάρι
  βουρκώνω.

Β΄
Μια κόκκινη μαυρίλα κλώθει.

Να είναι η λα ελάσσονα
Ή μήπως η κραυγή του γλάρου που μου λέει πως βρέχει;

Σκυλιά βατεύουνε παιδιά
και τα παιδιά τους τα θηλάζουν Εξαπτέρυγα.
Καλώς.
  Στα σπασμένα σονέτα μου,
  μοιάζεις Νοέμβρης.

Ξεφλούδισες ό,τι σε ντύσανε άλλοι και
Μπρος από τον καθρέφτη ψιθυρίζεις
Γυμνά πορτρέτα σου.

Πέρα, λοιπόν, ξεκίναγες το «ένα, δύο…»
Μέχρι που να ’παιρνε
  ύπνος
  τα ίχνη σου

~

ποιητική συλλογή Εφηβεία του μπλε, Οδός Πανός, Αθήνα 2009

πηγή

Ὁ Χρίστος Κρεμνιώτης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1983. Τίτλοι βιβλίων: Ώριμο σπέρμα (Πλανόδιον, 2008). Εφηβεία του μπλε (Οδός Πανός, 2009). Γεωμετρία της νήψης (manifesto, 2014). Μίτος αιφνίδιος. Η μοναξιά (Γαβριηλίδης, 2016)