Ναπολέων Λαπαθιώτης, «Έχω έν’ αηδόνι στο κλουβί»

Έχω έν’ αηδόνι στο κλουβί
κι απ’ τον καημό του λιώνει·
έχω έν’ αηδόνι στο κλουβί
και μοίρεται, τ’ αηδόνι.

Μου λέει για τις αμυγδαλιές
π’ ανθίζουν άσπρο χιόνι,
μου λέει για τις τριανταφυλλιές
–και μοίρεται, τ’ αηδόνι…

Και παραδέρνει ανώφελα
και τα φτερά τ’ απλώνει,
κάθε που φεύγουν τα πουλιά,
κι αναρριγούν οι κλώνοι…

πηγή

 

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (Αθήνα, 1888 – Αθήνα, 1944) ήταν Έλληνας ποιητής του μεσοπολέμου. Η μητέρα του, Βασιλική Παπαδοπούλου, ήταν ανιψιά του Χαρίλαου Τρικούπη. Άρχισε να γράφει ποιήματα από παιδί. Έζησε για περισσότερα από 40 χρόνια στο διώροφο νεοκλασικό της οικογένειάς του κάτω από τον λόφο του Στρέφη, στην Αθήνα. Εκεί έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού έργου του αλλά και εκεί αυτοκτόνησε τη νύχτα της 7ης προς 8η Ιανουαρίου 1944, φτωχός και καταπονημένος από τα ναρκωτικά. Η κηδεία του έγινε με έρανο των φίλων του. Εκτός από ποιήματα, έγραψε επίσης πάνω από 100 πεζογραφήματα, πολλές δεκάδες διηγήματα, καθώς και επιφυλλίδες και κριτικά και αισθητικά κείμενα. Το έργο του βρίσκεται διασκορπισμένο σε περιοδικά και εφημερίδες. Η μοναδική του ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1939, ενώ μετά τον θάνατό του, ο Άρης Δικταίος εξέδωσε, το 1964, τα ποιήματά του. [Βιογραφία]