Δεν ξέρω, αν η Γη γυρίζει,
αυτό εξαρτάται από το αν χωράει στη σειρά η λέξη.
Δεν ξέρω, αν ήταν πίθηκες η γιαγιά
κι ο παπούς μου, επειδή δεν ξέρω, αν θέλω γλυκό ή ξινό.
Ξέρω όμως, ότι θέλω να βράζω, και να ενώνει
ένας κοινός ρίγος τον ήλιο με του χεριού μου τη φλέβα.
Θέλω του αστεριού η ακτίνα να φιλά την ακτίνα του ματιού μου,
σαν το ελάφι που φιλά το ελάφι (ω, αυτά τα υπέροχα μάτια τους!).
Αλλά θέλω να πιστεύω, ότι υπάρχει κάτι, που μένει
αυτό εξαρτάται από το αν χωράει στη σειρά η λέξη.
Δεν ξέρω, αν ήταν πίθηκες η γιαγιά
κι ο παπούς μου, επειδή δεν ξέρω, αν θέλω γλυκό ή ξινό.
Ξέρω όμως, ότι θέλω να βράζω, και να ενώνει
ένας κοινός ρίγος τον ήλιο με του χεριού μου τη φλέβα.
Θέλω του αστεριού η ακτίνα να φιλά την ακτίνα του ματιού μου,
σαν το ελάφι που φιλά το ελάφι (ω, αυτά τα υπέροχα μάτια τους!).
Αλλά θέλω να πιστεύω, ότι υπάρχει κάτι, που μένει
όταν την κοτσίδα της αγαπημένης αντικαταθιστά, για παράδειγμα, ο Χρόνος.
Θέλω να βγάλω έξω από τις παρενθέσεις του κοινού πολλαπλασιαστή, που
συνδέει τον ήλιο, τον ουρανό κι εμένα,
τη μαργαριταρένια σκόνη.
~
μετάφραση: Ευγενία Κριτσέφσκαγια