Ας πούμε ότι βρέχει.
Ότι είναι Κυριακή, πρωί.
Ότι είμαστε δεκαεννιά,
κι αυτό θα πει
δεν έχουμε ιδέα πως είναι να στενεύει ο δρόμος,
μέχρι να μη χωράς.
Γεμάτη αυτοπεποίθηση εσύ,
θα περπατάς
Ότι είναι Κυριακή, πρωί.
Ότι είμαστε δεκαεννιά,
κι αυτό θα πει
δεν έχουμε ιδέα πως είναι να στενεύει ο δρόμος,
μέχρι να μη χωράς.
Γεμάτη αυτοπεποίθηση εσύ,
θα περπατάς
πάνω από την πόλη,
απ´ την ομίχλη που άλειψε το δρόμο,
από το δέρμα μου που μαλακώνει όταν σε βλέπω
που έρχεσαι.
Ακόμα δε θα ξέρουμε
πως όλο αυτό που μοιάζει με αρχή,
θα το σκεπάσει η φθινοπωρινή υγρασία.
Στο ποίημα εδώ, αυτό δεν έχει σημασία.
Ούτε πως κάτι τόσο αλλιώτικο θα γίνουμε
απ’ ό,τι φανταστήκαμε.
Τώρα,
εδώ,
είμαστε μόνο
εσύ κι εγώ.
Και η υπόσχεση της πρωινής βροχής.
~
Μαριάννα Πλιάκου, “2017” Εκδόσεις Κύφαντα, 2019
Η Μαριάννα Πλιάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Σπούδασε Ιστορία
και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Α.Π.Θ., και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του
Λίβερπουλ. Ζει κι εργάζεται στο Guesnsey. Ποιήματά της βρίσκονται σε
λογοτεχνικά ιστολόγια, στα ελληνικά και τα αγγλικά, ενώ κάποια έχουν
δημοσιευτεί σε περιοδικά κι ανθολογίες στο Guernsey και τη Μεγάλη
Βρετανία. Τίτλοι βιβλίων: 1) Σιωπή, εκδ. Πολύτροπον, 2015. 2) 2017, εκδ. Κύφαντα, 2019. 3) Χ, εκδ. Βακχικόν, 2021