Μπροστά στις Καρυάτιδες, τις μαρμαρένιες κόρες,
σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οι δυο μας ώρες κι ώρες.
σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οι δυο μας ώρες κι ώρες.
στην ξενιτιά, στη σκοτεινιά, στα πέρατα του κόσμου...
Μα εγώ τις έβρισκα σωστές, όλες σωστές εμπρόςμου
κι έλεγα πως θα γύρισε κι εκείνη από τα ξένα·
γιατί μετρούσα, αγάπη μου, μαζί μ' αυτές και σένα.
γιατί μετρούσα, αγάπη μου, μαζί μ' αυτές και σένα.
Ο Ιωάννης Πολέμης (Αθήνα, 1862 - Αθήνα 1924) ήταν ποιητής και θεατρικός
συγγραφέας. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και καλοσύνη,
στοιχεία άλλωστε που χαρακτήρισαν και την ίδια του τη ζωή. Ο Ιωάννης
Πολέμης εντάσσεται στη Νέα Αθηναϊκή Σχολή που αντιτάχτηκε στην υπερβολή
και τον άκρατο ρομαντισμό, ενώ παράλληλα καθιέρωσε (όπως οι Παλαμάς,
Δροσίνης) τη δημοτική γλώσσα στην ποίηση. Είναι ποιητής των χαμηλών
τόνων, αισθηματικός, μελωδικός λυρικός και δραματικός. Το έργο του, που
είχε πρωτοφανή λαϊκή απήχηση, διακρίνει ο μελωδικός στίχος, η απλότητα
και ο αβίαστος συμβολισμός. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Ο
Πολέμης επικρίθηκε συχνά και από τους συγχρόνους του και από τους
μετέπειτα κριτικούς για το χαμηλόφωνο ύφος του, για τον έντονο
αισθηματισμό του, την έλλειψη ποιητικού βάθους και θεματικής
πρωτοτυπίας. [Βιογραφία]