Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, «Ωδή στον ταξιδιώτη απ’ τον βορρά»

Ήρθες μες στο γαλάζιο μεσημέρι
την ώρα που ωριμάζει η οπώρα την άνοιξη
και τα μαλλιά σου χρωματίζουν τον κυματισμό του ανέμου

Ήρθες, απλά κι ωραία, γέννημα των αμπελιών και της θάλασσας του ήλιου
τα λευκά σου δόντια λάμπουν από τραγούδι, η φωνή σου σπάζει σαν κρύσταλλο
κι είναι το γέλιο σου μήνυμα γυμνού καλοκαιριού
κι είσαι θερμή Γαλλία της Μεσημβρίας
τα μάτια σου μια στάλα από φως, καθρέφτισμα παιδιάστικου χαμόγελου

Κι έτσι που σε συνάντησα μέσα στην πρώτη άνοιξη
άσπρο μεταξωτό που πτυχώνει δίπλα στη θάλασσα

Πάντα να ήσουν εσύ που δε θυμίζεις χρόνια της ταπείνωσης
να μείνεις μέσα μου μοντέρνα μουσική
που ο Σηκουάνας κάθε βράδυ ταξιδεύει

~

Από τη συλλογή Δύσκολος θάνατος (1954)
 συγκεντρωτική έκδοση Ο δύσκολος θάνατος
Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1985

πηγή

 

Ο Νίκος Ασλάνογλου, (Θεσσαλονίκη, 1931 - Αθήνα, 1996), είναι σημαντικός μεταπολεμικός Έλληνας ποιητής. Το ψευδώνυμο Αλέξης διάλεξε στα εφηβικά του χρόνια από τον ομώνυμο ήρωα του Ντοστογιέφσκι στο έργο του "Ταπεινοί και καταφρονεμένοι". Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ως καθηγητής σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, ως επιστημονικός συνεργάτης στην Αρχιτεκτονική Σχολή Θεσσαλονίκης και μετά το 1980, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ως επιμελητής και λογοτεχνικός σύμβουλος στον εκδοτικό οίκο Ευσταθιάδη. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την πολυγραφημένη έκδοση του έμμετρου θεατρικού μονοπράκτου έργου Θάλασσα και συγχρονισμός, απόσπασμα του οποίου δημοσίευσε το 1953 στις σελίδες του φοιτητικού περιοδικού "Πυρσός".  Στο ίδιο περιοδικό υπήρξε επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής (1953-1955) και δημοσίευσε οχτώ ακόμη ποιήματα. Βασικό στέλεχος του περιοδικού του Ντίνου Χριστιανόπουλου "Διαγώνιος" (1958-1962), συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Διάλογος", "Καινούρια Εποχή", "Ευθύνη", "Ausblicke" και τις εφημερίδες "Δράσις" και "Ναυτεμπορική". Πέθανε στην Αθήνα. Η ποίηση του Ασλάνογλου δέχτηκε επιδράσεις από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του νεοσυμβολισμού και του υπαρξισμού, ενώ καθοριστικό ρόλο στη γραφή του έχουν η ανάμνηση εμπειριών και βιωμάτων, η θεματική της μετεμφυλιακής ελληνικής πραγματικότητας και επιρροές από την ποίηση του Σεφέρη, του Καρυωτάκη, του Άγρα. Από τη μεταφραστική λογοτεχνική του δραστηριότητα σημειώνουμε τις Εκλάμψεις του Ρεμπώ.  [Βιογραφία]