Έντγκαρ Άλαν Πόε (Edgar Allan Poe), «Η λίμνη»

Στην άνοιξη της νιότης μου ήτανε γραμμένο
Από του κόσμου όλα τα μέρη σ’ ένα να πηγαίνω
Που όλο και περισσότερο αγαπούσα –
Τόσο τη μοναξιά ποθούσα
Μιας άγριας λίμνης, που τριγύρω της ψηλά
Πεύκα είχε υψωμένα και βράχια μελανά.

Όμως όταν η Νύχτα με το πέπλο είχε σκεπάσει

Τον τόπο αυτό, κι όλη μαζί την πλάση,

Και ψιθυρίζοντας τη μελωδία της πέρα

Εδιάβαινε απόκρυφη η πνοή του αέρα –

Τότε – αχ! τότε έβγαινα απ’ τον ύπνο

Και στου τρόμου της λίμνης έπεφτα το λίκνο.

Όμως αυτός ο τρόμος δε γινόταν φόβος

Μα μια τρεμάμενη ευφροσύνη –

Ένα αίσθημα που μήτε οι θησαυροί του κόσμου

Θα μ’ έπειθαν ποτέ να ονοματίσω –

Μήτε η Αγάπη – ακόμη κι η δική σου.

Θάνατος ήταν στο φαρμακερό της κύμα,

Και στο βυθό της ταιριαστό ένα μνήμα

Παρηγοριά πια κείνος να γυρεύει

Ο που στα ινδάλματά του μέσα ρεύει –

Κι η μοναχή ψυχή του εκεί να δείχνει

Ένα Παράδεισο στη σκοτεινή λίμνη.

~

Μετάφραση: Στέφανος Μπεκατώρος

πηγή

 

Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε γεννήθηκε στη Βοστώνη το 1809, από γονείς θεατρίνους. Πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, οι γονείς του πέθαναν, και ο Έντγκαρ βρέθηκε στο Ρίτσμοντ, στο σπίτι του εμπόρου Τζων Άλλαν, που όμως δεν τον υιοθέτησε ποτέ. Οι σχέσεις του με τον πατριό του δεν ήταν ποτέ καλές, αλλά επιδεινώθηκαν όταν ο Άλλαν ανάγκασε τον Έντγκαρ να διακόψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, επειδή δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει τα έξοδά του. Το 1830 ο Έντγκαρ μπήκε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ, απ' όπου αποπέμφθηκε τον επόμενο χρόνο προκαλώντας επίτηδες σκάνδαλο για να εκδικηθεί τον πατριό του. Δούλεψε έπειτα για ένα μεγάλο διάστημα σε διάφορες εφημερίδες του Ρίτσμοντ, της Φιλαδέλφειας και της Νέας Υόρκης, για λόγους βιοποριστικούς, αλλά κατακτώντας παράλληλα τη φήμη του έγκυρου κριτικού. "Το Κοράκι και άλλα ποιήματα", που κυκλοφόρησε το 1845, τον καθιέρωσε εν μια νυκτί ως συγγραφέα, χωρίς όμως να του ανακουφίσει τη φτώχεια στην οποία είχε ζήσει όλη την ως τότε ζωή του. Το 1836 παντρεύτηκε τη δεκατετράχρονη εξαδέλφη του Βιρτζίνια, που πέθανε φυματική έντεκα χρόνια αργότερα. Πέθανε το 1849, αλκοολικός και οπιομανής κυνηγώντας διαρκώς το όραμα της χαμένης Βιρτζίνια, και τάφηκε δίπλα της στη Βαλτιμόρη, όπως το επιθυμούσε.  

Τίτλοι βιβλίων