Ένας βαθύς, μαύρος ύπνος
πέφτει απάνω στη ζωή μου.
Κάθ’ ελπίδα μου, κοιμήσου.
Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου.
πέφτει απάνω στη ζωή μου.
Κάθ’ ελπίδα μου, κοιμήσου.
Κάθε αποθυμιά μου κοιμήσου.
Τίποτε δε βλέπω πια,
χάνονται όλα μες στη λήθη
το καλό και το κακό…
Ω θλιμμένο παραμύθι!
Είμαι σα μια κούνια
που ένα χέρι την κουνάει
στην κρυφή σπηλιά.
Σιωπή!… μιλιά!
~
Μετάφραση: Λάμπρος Πορφύρας.