Μάριο ντε Σα Καρνέιρο (Mário de Sá-Carneiro), «Η πτώση»

Κι εγώ που είμαι ο βασιλιάς σε όλη αυτή την ασυναρτησία
Μια δίνη είμαι κι ο ίδιος, ποθώ να τη στεριώσω
Γυρνώ για να ξεφύγω... Μου ξεγλιστράν ωστόσο
Όλα μες στην ομίχλη μέσα στην υπνηλία.
Στα χέρια μου όταν τυχαία πέσει ψήγμα από χρυσό
Ψευτίζει ευθύς αμέσως... οι στόχοι είναι μακρινοί...
Πεθαίνω απαξιώντας τον κάθε θησαυρό,
Στη στέρηση πεθαίνω, απ’ την υπερβολή.
Το χρώμα με λαμπρύνει ως τη λιποθυμία,
Τα χέρια μου τεντώνω ψυχωμένα – κι απ’ το σπασμό νικιέμαι!...
Κοσκίνισμα υπό σκιάν – για ένα τίποτα περνιέμαι...
Και όμως ακόμη με δονεί η φωτερή αγωνία.
Να με νικήσω αδύνατον, για συντριβή είμαι ικανός,-
Πτώση και νίκη ενίοτε το ίδιο είναι γεγονός -
Και όπως είμαι ακόμη φως, γοργά πισωπατώ,
Κορώνω μέχρι τέλους, με ιδανική οργή:
Κοιτώ τον πάγο αφ’ υψηλού, στον πάγο ο στόχος να ριχτώ...

Έπεσα....
Και απομένω μόνος καθώς στον εαυτό μου έχω πια συντριβεί!

~

μτφ: Νίκος Πρατσίνης

πηγή