Τζακ Κέρουακ (Jean-Louis Lebris de Kérouac), «Ειρήνη»

Προστάζω το γένος το ανθρώπινο
να πάψει να διαιωνίζεται
και να αποσυρθεί με βαθιές υποκλίσεις
το συμβουλεύω
και σαν ανταμοιβή και τιμωρία
για ετούτη μου την έκκληση ξέρω
ότι θα ξαναγεννηθώ
ο τελευταίος άνθρωπος
όλοι οι υπόλοιποι θα ‘ναι νεκροί κι εγώ
μία γριά που θα πλανιέται στη γη
βογκώντας στις σπηλιές
που θα κοιμάμαι στην ψάθα
και καμιά φορά θα μονολογώ, καμιά φορά
θα προσεύχομαι, καμιά φορά θα κλαίω
θα τρώω και θα μαγειρεύω
στη μικρή μου στόφα
στη γωνία
«το ‘ξερα πως έτσι θα γινόταν»
θα πω
κι ένα πρωί δεν θα σηκωθώ απ’ το ψαθί μου.

~

Μετάφραση ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ

πηγή