Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Τζακ Κέρουακ (Jean-Louis Lebris de Kérouac), «230ο Χορικό»

Του έρωτα τα απειράριθμα νεκροταφεία
της σήψης,
Το χυμένο γάλα των ηρώων,
Καταστροφή μεταξωτών μαντηλιών
από αμμοθύελλα,
Χάδι των ηρώων που στήθηκαν σε στύλους με δεμένα τα μάτια,
Θύματα δολοφονιών που έγιναν δεκτά στη ζωή ετούτη,
Σκελετοί ανταλλάσσουν δάχτυλα και κλειδώσεις,
Η τρεμάμενη σάρκα των ελεφάντων της καλοσύνης
που ξέσκισαν τα όρνια,
Ιδέες εύθραυστων επιγονατίδων,
Φόβος των αρουραίων που στάζουν βακτηρίδια,
Του Γολγοθά η Ψυχρή Ελπίδα για την Χρυσή Ελπίδα,
Νοτισμένα Φθινοπώρου φύλλα πάνω
στων πλοίων τα ξύλα,
Η ντελικάτη φαντασία κόλλας του ιππόκαμπου,
Τέρμα πια τα φλογερά «Σ’ αγαπώ»,
Θάνατος από μακροχρόνια έκθεση στο μίασμα,
Τρομαχτικά μαγευτικά μυστηριώδη όντα
Αποκρύπτουν το φύλο τους,
Κομμάτια ύλης του Βούδδα κατεψυγμένα
Και τεμαχισμένα στο μικροσκόπιο
Στα Νεκροτομεία του Βορρά,
Μήλα του Πέους έτοιμα να ρίξουν σπόρους,
Κομμένα λαρύγγια από τους κόκκους της άμμου περισσότερα –
Όπως φιλάω στη κοιλιά της μικρής μου γάτας
Την απαλότητα της ανταμοιβής μας
~

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης