Φαίνεται πως κι οι πιο μικροί
έχουνε τις μεγάλες τους ώρες.
Αθόρυβοι, ασήμαντοι και ταπεινοί
έρχεται μια στιγμή που μας ξαφνιάζουνε
γενναίοι, μεγαλόψυχοι κι ωραίοι.
Μόνο να μη γινόταν και τ’ αντίστροφο,
σαν οι μεγάλοι και οι εκλεκτοί
οι στυλοβάτες κι η παρηγοριά μας
έτσι κάποτε ξαφνικά και ανεξήγητα
μεταμορφώνονται σε όντα μικροσκοπικά
και κουρελιάζουν την εμπιστοσύνη μας
με κωμικές κι αβέβαιες χειρονομίες.
έχουνε τις μεγάλες τους ώρες.
Αθόρυβοι, ασήμαντοι και ταπεινοί
έρχεται μια στιγμή που μας ξαφνιάζουνε
γενναίοι, μεγαλόψυχοι κι ωραίοι.
Μόνο να μη γινόταν και τ’ αντίστροφο,
σαν οι μεγάλοι και οι εκλεκτοί
οι στυλοβάτες κι η παρηγοριά μας
έτσι κάποτε ξαφνικά και ανεξήγητα
μεταμορφώνονται σε όντα μικροσκοπικά
και κουρελιάζουν την εμπιστοσύνη μας
με κωμικές κι αβέβαιες χειρονομίες.
~
Αμαλία Τσακνιά, Τα Ποιήματα (1969-1984), εκδόσεις Στιγμή, 2000
Η Αμαλία Τσακνιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Το 1950 αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων και εργάστηκε από το 1953 μέχρι το 1968 στη φαρμακευτική εταιρεία ΑΒΒΟΤΤ. Το 1953 δημοσίευσε την εμπερίστατη ανθολογία "Κινέζικη ποίηση", την οποία δούλευε και εμπλούτιζε συνεχώς. Το 1977 κυκλοφόρησε, ιδίοις αναλώμασιν, συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων της (έγραφε από παιδί) με τίτλο, "Το δέντρο". Μέχρι το θάνατό της (1984), μετά από επώδυνη ασθένεια, συνέχισε αδιαλείπτως να γράφει και να μεταφράζει ποίηση, πεζογραφία και θέατρο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά και σλοβένικα.