Τριστάν Κορμπιέρ (Édouard-Joachim Corbière), «Ο Βάτραχος»

Ένα τραγούδι κάποια νύχτα πνιγερή…
– Η σελήνη ελαφριά πλάκα μεταλλική
Σκούρου πράσινου αυλακιές.

Ένα τραγούδι τολμηρό, σαν την ηχώ
Θαμμένος, κάτω απ΄ τη μάζα, εκεί…
– Σιωπά: Έλα, είναι πέρα , στα σκοτεινά…

– Ένας βάτραχος! – Τέτοιος φόβος γιατί,
Κοντά μου, στρατιώτης σου πιστός!
Κοίτα, δίχως φτερά, ποιητής γυμνός,
Αηδόνι της λάσπης… – Αηδία! –

…Τραγουδάει. – Φρίκη!! – Φρίκη γιατί;
Δεν βλέπεις το μάτι του το φωτεινό…
Όχι: φεύγει, κρύος, κάτω απ΄ την πέτρα.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Καλησπέρα – αυτός ο βάτραχος εκεί, είμαι εγώ.

~

μετφρ.: Ανδρονίκη Δημητριάδου

πηγή