Τριστάν Κορμπιέρ (Édouard-Joachim Corbière), «Νεκρή φύση»

Κούκους η πένθιμη Καμπάνα
Έκανε να αναπηδήσουν, στο σκοτάδι,
Ο κούκος , του γέρου εκκρεμές,

Και η κουκουβάγια, φρουρός,
Στην κορνίζα της στο φως των κεριών
Που φλογίζει μέσα από τα μάτια της.

- Άκου την κουκουβάγια να σωπαίνει...
- Κραυγή του δάσους: Αυτό είναι το καρότσι
Του θανάτου, κατά μήκος του δρόμου...

Και, με ένα χαρούμενο πέταγμα, το κοράκι
Κάνει τον κύκλο της στέγης όπου ξενυχτούν
Τον θανόντα που αύριο φεύγει.

~

μτφρ: Άντυ Δημητριάδου

πηγή