Άννα Αχμάτοβα (Aнна Ахмaтова), «To τραγούδι της τελευταίας συνάντησης»

Στο στήθος ένα σφίξιμο
το βήμα χάνω, πάω βιαστική
από την αγωνία, την λαχτάρα, φόρεσα
το γάντι το αριστερό, στο χέρι το δεξί.
Τόσα σκαλιά ν’ ανέβω, αδύνατον.
Μα, είναι τρία, χρυσή μου.
Ηχος γλυκός σαλεύει μες στα δέντρα
και το φθινόπωρο μου λέει “Πέθανε μαζί μου”.
Η τύχη μου παντοτινά ασταθής
άχαρη, σαν εσένα. Είμαι απελπισμένη.

Λύση καμιά δεν βλέπω, ω! ακριβέ.

Πεθαίνω εγκαταλειμμένη.

Tο βλέμμα στρέφω, να το σπίτι μας κι η κάμαρα

κεχριμπαρένια καίνε τα κεριά

της τελευταίας μας συνάντησης το σμίξιμο

και η φωνή σου μες στ΄ αυτιά μου ακόμα τραγουδά».

 ~

Άννα Αχμάτοβα, Ποιήματα, εκδ. ΚΟΡΟΝΤΖΗΣ σελ. 80
Μετάφραση: ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΜΠΟΥΜΗ - ΠΑΠΑ, ΚΥΖΗΡΑΚΟΣ

πηγή