Φίλιπ Λάρκιν (Philip Arthur Larkin), «Η συζήτηση στο κρεβάτι»

Η συζήτηση στο κρεβάτι θα 'πρεπε να 'ταν απλούστερη
Μα να ξαπλώνεις μαζί έχει ρίζες βαθιές:
Έμβλημα ειλικρίνειας μεταξύ δυο ανθρώπων.

Ωστόσο όλο και περισσότερος χρόνος φεύγει σιωπηλά.
Ενώ έξω, του ανέμου η ατελής πνοή,
Διασκορπίζει τα σύννεφα στους αιθέρες

Και πόλεις σκοτεινές στοιβάζονται στον ορίζοντα.
Τίποτα απ' όλα αυτά δε νοιάζεται για μας
Τίποτα τώρα δεν μας λέει γιατί
Σ' αυτήν τη μοναδική απόσταση από τη μοναξιά

Γίνεται ακόμα πιο δύσκολο
Να βρει κανείς λέξεις συνάμα αληθινές κι ευγενικές
Ή έστω μη αναληθείς και μη αγενείς.

~

μετάφραση: Σπύρος Δόικας

πηγή