Μαρία Πολυδούρη, «Πάθος»

Κυττάξτε με στοιχεία της Φύσης
ψυχρά στοιχεία χωρίς ψτχή.
Ωραίε Υμηττέ συ θα με αφήσης
ή εγώ θα φύγω μοναχή;

Κυττάξτε με, έχω ένα τρυπάνι
μέσ’ στο κεφάλι μου βαθιά.
Τίποτα τούτο δε σας κάνει;
Στοιχεία χωρίς σταλιά καρδιά.

Είχα ζήσει να μαντέψω
το μυστικό σας μια εποχή.
Τη θλίψη σας να γαληνέψω
σεις δυνατά και γω φτωχή.

Είχε η καρδιά μου κ’ ένα δάκρι
για κάθε σας κρυφό χαμό.
Χωρίς εσάς, σε καμμιάν άκρη,
ποτέ δεν είχα αναπαμό.

Εδώ οι κροτάφοι μου που ισκιώνουν
γέμιζαν σκέψη τρυφερή
τότε για σας. Μα τώρα λυώνουν
κ’ η σκέψη είναι ζοφερή.

Κυττάξτε το τρυπάνι που έχω,
πονώ φριχτά στην κεφαλή
και να σας στείλω δεν αντέχω
το τελευταίο μου φιλί.

Αγάλια θα συρθώ ως τα πόδια
εκεί του αντικρυνού βουνού
κι’ απ’ τα στερνά μου ακόμα εφόδια
θα σας μοιράσω καθενού.

Έπειτα στο αίμα βουτηγμένη
του πληγωμένου κεφαλιού,
θ’ αφήσω μια κραυγή πνιγμένη
σας κρώξιμο άγριου πουλιού.

~

Οι τρίλλιες που σβήνουν (1928)