Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, «Στη Λυπιού και πάλι»

Η γλώσσα της Λυπιού είναι η σιωπή

Προοίμιο

Στη σιωπή τα ποιήματα
γεννιούνται όπως στον έρωτα
μόνο που το συνηθίζει
η ασυγκίνητη σιγή
και να τα γεννάει
και να τα καταπίνει.

1
Εδώ σπουδάζεις τη σιωπή
σα να 'ταν ξένη γλώσσα
κι αν έχεις ασκηθεί αρκετά
ξέρεις να ξεχωρίζεις τη διάλεκτο
της μέρας απ' τη βαριά προφορά
της νύχτας.
Τα πουλιά τα μαθαίνεις απ’ έξω    
όπως και το φως που αλλοιώνει
τη σημασία του τίποτα.
Δεν θα μπορέσεις ποτέ αυθόρμητα
να εκφραστείς σ' αυτή τη γλώσσα
όμως θα σ' αιφνιδιάζει πάντα η αλήθεια της.
Διαβάζεις τα δέντρα, τα βουνά στο πρωτότυπο.
Λες: Τι έχω εγώ να πω σ' αυτή τη γλώσσα;
Το πληγωμένο ζώο μέσα σου βαθιά δεν απαντά.
Σωπαίνει.

2
Ξέσπασ' η βροχή σήμερα
σ' ένα ακατανόητο υβρεολόγιο.
Στο γυαλί της Τιβί οι κινήσεις
των ανθρώπων χωρίς ήχο:
χαμόγελα, σώματα, αγκαλιές,
χειραψίες, δέσιμο γραβάτας, μπουνιές...
Δεν άκουγα τα λόγια
και μου φαινόταν παράλογη
η γραφειοκρατία της ύπαρξης.
Γιατί, γιατί αυτός ο γλυκός αφηρημένος;
Με τι συντάσσεται το πάθος;
Φαίνεται λησμόνησα το συντακτικό
της νιότης.

3
Στον κήπο του καπηλειού
είναι άνοιξη κι οι ανθισμένες
καστανιές πονόψυχα σκύβουν
πάνω στους συνταξιούχους.
Μούσια, μουστάκια λευκά
λίγο γέλιο στα μπλε ξεπλυμένα
ματάκια πίσω απ’ τον αφρό της μπίρας
η σερβιτόρα λυγερή
σαν κούκλα μόλις βγαλμένη απ' το κουτί
με τη μάρκα του θεϊκού πολυκαταστήματος
ακόμη στο λαιμό της.

πηγή

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (Αθήνα, 1939 - Αθήνα, 2020) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και στην Ελβετία (Πανεπιστήμιο της Γενεύης). Ήταν διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Ήταν πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη, που διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πατέρα της. Μόλις στα 17 της χρόνια δημοσίευσε στο περιοδικό Καινούργια Εποχή το ποίημα της «Μοναξιά» μετά από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος έστειλε γράμμα στον Γιάννη Γουδέλη, τον διευθυντή της Καινούργιας εποχής γράφοντας: «Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ!». Από τότε άνοιξε ο δρόμος για την ενασχόληση της με την ποίηση και τη μετάφραση. Άρθρα για την ποίηση και την μετάφραση της ποίησης έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε περισσότερες των δέκα γλωσσών και ποιήματα της εμπεριέχονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες. Αρχή και τέλος για εκείνη η ποίηση του Καβάφη. Είχε μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Πούσκιν, Μαγιακόβσκι, Σαίξπηρ, Μπέκετ,  Μπρόντσκι, Λέρμοντοφ, Ντέρεκ Ούολκοτ, Σύλβια Πλαθ, Ντίλαν Τόμας. κ.ά. Η ποίησή της διακρίνεται από μια έντονη καταφυγή σε φανταστικές χώρες. Το 2014 συμμετείχε στην ταινία Μητριαρχία. Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.