Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, «Οι Τέσσαρες Τοίχοι της Κάμαράς μου»

...........................................................
Το ξέρω πούναι όλα φτωχικά,
και που τους έπρεπαν στολίδια άλλα
τους φίλους μου, πλέον αρχοντικά
και περισσότερα, και πιο μεγάλα.

Αλλά αυτά τα λόγια τι θα 'πουν;
Έχουν οι τοίχοι μου πιο καλούς τρόπους·
και για τα δώρα μου δεν μ' αγαπούν.
Εκείνοι δεν ομοιάζουν τους ανθρώπους.

Έπειτα ξέρουν μόνο μια στιγμή
πως θα κρατήσουνε τα πράγματά μου
κ' εμένα. Η χαραίς μου κ' οι καϋμοί
και κάθε τι που έχω εδώ χάμου

γρήγορα θα περάσουν. Οι γεροί
τοίχοι για τέτοια δώρ' αδιαφορούνε.
Είναι μακρόβιοι κι απ' την μικρή
ζωή μου τίποτε δεν απαιτούνε.

(1893)

~

Τα Ανέκδοτα (1877-1923)

πηγή