Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Τύψεις»

 όσο περνούν οι μέρες και μακραίνει
η ηλικία της σεμνότητας, αισθάνομαι
τις ανεπαίσθητες ραγισματιές εντός μου
από νύχτα σε νύχτα να πληθαίνουν:
δρόμοι που πήρα με χαμηλωμένα μάτια
φώτα που πέσαν πάνω μου ανελέητα
λόγια πιο πρόστυχα κι απ’ τις χειρονομίες –
μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδι και τη βρίσκω
μ’ ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξαγρυπνισμένη και χλομή
~
«ΞΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ» (1952-1957)

Από τη συγκεντρωτική συλλογή «ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1949-1960»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1962

πηγή