Πέρσι Σέλλεϋ (Percy Shelley), «Αρέθουσα» (απόσπασμα)

Παράτησ’ ἡ Ἀρέθουσα τὸ στρῶμ’ ἀπὸ χιόνια
Κι’ ἀπ’ τ’ Ἀκροκεραύνια βουνὰ ροβολᾷ,
Καὶ μέσ’ ἀπ’ τὰ σύγνεφα, γκρεμνοὺς καὶ κοτρώνια,
Τὲς βρύσες, κοπάδι της λαμπρό, πιλαλᾷ.
Ἐπήδαε κατάρραχα καὶ μέσα στὰ ρέματα 5
Ἐρρέαν τὰ δοξάρινα σγουρά της χυτὰ
Κι’ ἀγνάντια στὰ πύρινα τοῦ ἡλιοῦ βασιλέματα
Φαντάζει ὁλοπράσινο κάθε πλάϊ ποῦ πατᾷ.
Κυλῶντας χορεύοντας πηγαίνει στὰ κάτω,

 Τραγούδια ἐμουρμούριζε σὰν ὕπνο ἁπαλὰ 10
Κ’ ἐκεῖ ποῦ ἐλαχτάραε νὰ φτάσῃ τὸν πάτο,
Ἡ γῆ τὴν καμάρονε, ὁ οὐρανὸς τῆς γελᾷ.
Ὁ ἀπόκοτος τότες Ἀλφειὸς μὲς τὸ τάραμα
Τῶν πάγων, τὴν τρίαινα χτυπᾷ ’ς τὰ βουνά,
Κι’ ἀνοίχτη στὸ τράνταγμα τῶν βράχων, μιὰ χάραμα-
-Τιὰ καὶ τὸν Ἐρύμανθο σεισμὸς τὸν κουνᾷ.

~

Μετάφραση: Λορέντζος Μαβίλης
Πηγή