Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Federico García Lorca), «Παθιασμένο Μαδριγάλι»

Ήθελα των χειλιών σου να ‘μαι
για να σβηστώ πάνω στο χιόνι
των δοντιών σου.
Ήθελα στο στήθος να ‘μαι
σαν το αίμα να κυλήσω
Ήθελα και στα μαλλιά σου
χρυσό όνειρο για πάντα.
Και η καρδιά σου να γινόταν
τάφος στον πόνο της δικής μου.
Η σάρκα σου να μου είναι σάρκα
το μέτωπό σου μέτωπό μου.

Ήθελα όλη η ψυχή μου

να μπει μες στο μικρό κορμί σου

και να ‘μαι γω η σκέψη σου όλη

και να ‘μαι γω το άσπρο σου ρούχο.

Για να σε κάνω να με έρω-

τευετείς με τόσο πάθος

να ξοδευτείς για να με ψάχνεις

χωρίς ποτέ να μ’ ανταμώσεις.

Για να πηγαίνεις τ’ όνομά μου

κραυγάζοντας προς τον πουνέντε,

ρωτώντας τα νερά για μένα

θλιμμένη πίνοντας χολή

που άφησε πιο πριν στο δρόμο

από η καρδιά μου να σε θέλει.

Κι ενώ εγώ θα μπαίνω μέσα

στη σάρκα του μικρού κορμιού σου

όντας εγώ, εσύ η ίδια

και μέσα σου όντας πια για πάντα

ενώ εσύ μάταια με ψάχνεις

από Ανατολή σε Δύση

μέχρι που τέλος να μας κάψει

η γκρίζα φλόγα του θανάτου

~

 Μετάφραση : Βασίλης Λαλιώτης

πηγή