Φρήντριχ Σίλλερ (Friedrich Schiller), «Τα λόγια της πίστης»

Τραγουδάω τρεις λέξεις με νόημα,
που ο καθένας μπορεί να τις μάθει·
της γλώσσας δεν είναι μολόημα,
στης καρδιάς αντηχούνε τα βάθη.
Την πίστη σ’ αυτές όποιος χάνει,
τη ζωή του αχρείαστη κάνει.
    
Αρετή! που δεν είν’ άδειος ήχος,
και μπορεί, ο καθείς στη ζωή του
αν σκοντάψει, να γίνει το τείχος,
να φρουρεί θεϊκή την ψυχή του.
Κι ό,τι ο νους των σοφών δε θωρεί,
ο καλός να το βλέπει μπορεί.
 

Λευτεριά! τ’ ανθρώπου είν’ η μοίρα,
ειδ’ αλλιώς θα γεννιόταν δεμένος.
Μη γελιέστε απ’ της πλέμπας τη γύρα,
των ταγών τις ψευτιές και το μένος!
Ο σκλάβος που χτυπάει και γκρεμίζει,
να χαρεί λευτεριά, σας φοβίζει;

Κι ο Θεός! μια βούληση που μένει,
κι όταν κείνη των θνητών θα σαλέψει.
Πέρα από χρόνο και χώρο υφαίνει
τη ζωή μας μια ύψιστη σκέψη.
Κι όσο κυκλοφορεί αιώνιο ρεύμα,
ήρεμο στις αλλαγές μένει το πνεύμα.

Τρεις λέξεις στο νου σας κρατήστε,
και φυτέψτε από στόμα σε στόμα,
για δεν έρχονται απέξω, κι αφήστε
της ψυχής να τις βλέπει το όμμα.
Του θνητού την τιμή δεν αρπάζουν,
αν σε λέξεις πιστεύει π’ αξιάζουν».
~
 (Απόδοση Δ.Γ.Γ.)
Το ποίημα του Σίλλερ «Τα λόγια της πίστης» αποτελεί το φιλοσοφικό του μανιφέστο για τη ζωή και τη δημιουργία, το σύμβολο πίστεως για την αισθητιική του θεωρία

Πηγή