Λορέντζος Μαβίλης, «Φάληρο»

Εἶχε ὅλα της τὰ μάγια ἡ νύχτα· μόνη

ἐσὺ ἔλειπες. Ἀργὰ κινάω νὰ φύγω,

μὰ ξάφνου στὴ μπασιὰ τοῦ μπὰρ ξανοίγω

αὐτοκίνητο νὰ γοργοζυγώνει.

M᾿ ἐλπίδα σταματάω. Νά το, πλακώνει.

Παραμερίζουν οἱ ἄλλοι. Ἄσειστος μπήγω

τὴ ματιά μου στὰ μάτια σου. Ἄλλο λίγο

ἀκόμα, καὶ ὁ σωφέρ σου μὲ σκοτώνει.

Ἀρχοντοπούλα μ᾿ ἄφταστα πρωτάτα,

μὲ τῶν Ἑφτὰ νησιῶν τὲς χίλιες χάρες,

τετράξανθη ὀμορφιὰ γαλανομάτα,

τοῦ θανάτου δὲ μ᾿ ἔπιασαν τρομάρες -

γλυκύτατες μ᾿ ἐλυώσανε λαχτάρες

νὰ συντριφτῶ κάτω ἀπὸ ἐσὲ στὴ στράτα. 

~

 
Ο Λορέντζος Μαβίλης (Ιθάκη, 1860 - Ιωάννινα, 1912) ήταν Ελληνοϊσπανός λυρικός ποιητής, και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων. Ο Μαβίλης σκοτώθηκε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Θεωρείται ο μεγαλύτερος σονετογράφος της Ελλάδας. Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα - κατά κόσμον Θεώνη Δρακοπούλου, η οποία υπηρέτησε την ερωτική ποίηση και το ποίημά της "Τι άλλο καλέ μου" (1925) είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Ως φόρο τιμής στο συνολικό έργο του Μαβίλη η κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Ιθάκης, έχει πάρει το ονομά του. [Βιογραφία]