Γιώργος Σεφέρης, «Η λυπημένη»

Στιγμή, σταλμένη από ένα χέρι
που είχα τόσο αγαπήσει
με πρόφταξες ίσια στη δύση
σα μαύρο περιστέρι.

Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,
απαλός αχνός ύπνου
στο γέρμα ενός μυστικού δείπνου...
Στιγμή σπυρί της άμμου,

που κράτησες μονάχη σου όλη
την τραγική κλεψύδρα
βουβή, σα να είχε δει την Ύδρα
στο ουράνιο περιβόλι.

~
από τη συλλογή Στροφή, 1931
(ενότητα Κοχύλια, Σύννεφα)
από το βιβλίο Σεφέρης  Ποιήματα, Εκδ. Ίκαρος, 2014
πηγή