Αλεξάντερ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν (Aleksandr Pushkin), «Στον ποιητή»

Μην εκτιμάς του κόσμου την αγάπη, ποιητή!

Εκστατικών εγκωμίων ο θόρυβος αμέσως θα περάσει.

Θ’ ακούς την κρίση του ανόητου, το γέλασμα του πλήθους απαθές,

Όμως εσύ να μείνεις ήρεμος, και ο Θεός θα σε φυλάξει.

Να ζεις μοναχικός σαν βασιλιάς. Βάστα το δρόμο τον ελεύθερο,

Εκεί που σε τραβά το δημιουργικό σου πνεύμα.

Και τελειοποιώντας τους καρπούς των σκέψεων ενδόμυχων,

Να μη ζητάς ανταμοιβή για το πολύτιμό σου έργο.

Ο ίδιος είσαι ο ανώτατος κριτής και της αλήθειας ο

επιτετραμμένος.

Μπορείς να εκτιμάς πιό δίκαια απ’ όλους το δικό σου έργο.

Εις ’ευχαριστημένος άραγε, φίλε μου καλλιτέχνη αυστηρέ;

Είσαι! Τότε ας βρίζει το έργο σου ο όχλος μανιασμένος,

Ας ιεροσυλεί πάνω στον ιερόν σου , ας νοθεύει

Και με παιδιάστικη του ζωηράδα το θρόνο σου ας ταλαντεύει.