(1).jpg)
.png)
Για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
ένα αγέλαστο παιδί στην Ταϊλάνδη
πλέκει το φούτερ της επιστήθιάς σου επωνυμίας
κι άλλο ένα στο Περού
κατεβάζει πέτρες από το βουνό
στο πεινασμένο στόμα του ορυχείου
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
λεχώνες μανάδες με θηλές φουσκωμένες
δουλεύουν πλύστρες
στις πιο βρώμικες κουζίνες της τουριστικής περιοχής
εδώ παρά δίπλα αλλά κι εκεί πέρα στην Ευρώπη
κι οι πατεράδες γίνονται ξανά σκλάβοι στην Αμερική
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
οι πρόγονοί τους σκεπάστηκαν 60 χρόνια
από μια ασήκωτη πλάκα γης
κι όταν ξεμύτισαν από ένα φρεάτιο
που κατά λάθος έμεινε ανοικτό
πιο μαύροι από τη μαυρίλα τους
ήταν σαν να είχαν δει τον ήλιο πρώτη φορά
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
πλεούμενα βυθίζονται αύτανδρα στη Μεσόγειο
φανταστικά εισιτήρια
για τον βυθό βρέθηκαν στα χέρια τους
να τα κρατούν ακόμα
ενώ η δεκαπεντάχρονη Μύριαμ
βγαίνει οργισμένη το απόγευμα
από εβραϊκή φυλακή
και αναζητά το μάχιμο στρατιωτικό της σώμα.
Όλοι αυτοί ίσως δεν διάβασαν ποτέ ποιήματα
δεν έμαθαν ποτέ για σένα
για τον Σαχτούρη, τον Γουόλκοτ, τον Χίνι,
τον Κουαρόζ
τους υπερρεαλιστές, τα μεταμοντέρνα ρεύματα
και το σλαμ
ωστόσο, είναι αυτοί που έχουνε γράψει
τα ποιήματά μας
την ηρεμία μας πίσω από τους τέσσερις τοίχους
τα ονόματά μας στο διαδίκτυο
και τις εγκυκλοπαίδειες
την ευκαταφρόνητη φήμη μας
έχουνε θρέψει την υπερμεγέθη φιλοδοξία μας
όσο δεν μπόρεσαν να θρέψουν τα όνειρα
και τα στομάχια τους
και τώρα γράφω αυτό το ποίημα
γιατί πια ξέρω καλά
ότι αν δεν ήταν αυτοί
θα ήμουν εγώ
θα ήταν τα παιδιά μου
θα ήσουν εσύ
χωρίς το ραφιναρισμένο στυλ
και το προβληματισμένο υφάκι
και τότε εμείς θα έπρεπε να γράψουμε
κάποιων άλλων τα ποιήματα.
~
από τη συλλογή Μυστικοί άνθρωποι, εκδ. Κύμα, 2019
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας αποφοιτώντας με ΜΑ in Journalism. Για την πρώτη του ποιητική συλλογή, "Ένια", (Εκδόσεις Ατέλεια, Λευκωσία 1996) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη, ενώ για τη δεύτερη, "Ονειτροτριβείο", (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2001) με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολούθησε το "Εγχειρίδιο καλλιεργητή" (Γκοβόστη, Αθήνα 2004), "Το απραγματοποίητο" (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010) και ο "Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης" (Φαρφουλάς, 2013). Τον Φεβρουαριο του 2016 κυκλοφορησε από τις Εκδοσεις Μελάνι, η 6η ποιητική του συλλογή "Πληγείσες περιοχές/Γυμνές Ιστορίες" η οποία το ίδιο έτος μεταφράστηκε στα γαλλικά από τον Michel Volkovitch και κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο Le miel des anges.Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, ενώ δημοσιεύτηκαν σε κυπριακά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά. Αναφέρονται ενδεικτικά: Το Καταφύγιο (Αθήνα, 2011), Νέα Ευθύνη (Αθήνα, 2011), Μανδραγόρας (Αθήνα, 2011), Άνευ (Λευκωσία, 2008), Etudes Helleniques/Hellenic Studies (Καναδάς 2007), Παρέμβαση (Κοζάνη, 2005) Νέα Εποχή (Λευκωσία, 2003-04) κ.α. Είναι μέλος του ΔΣ της Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου.
ένα αγέλαστο παιδί στην Ταϊλάνδη
πλέκει το φούτερ της επιστήθιάς σου επωνυμίας
κι άλλο ένα στο Περού
κατεβάζει πέτρες από το βουνό
στο πεινασμένο στόμα του ορυχείου
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
λεχώνες μανάδες με θηλές φουσκωμένες
δουλεύουν πλύστρες
στις πιο βρώμικες κουζίνες της τουριστικής περιοχής
εδώ παρά δίπλα αλλά κι εκεί πέρα στην Ευρώπη
κι οι πατεράδες γίνονται ξανά σκλάβοι στην Αμερική
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
οι πρόγονοί τους σκεπάστηκαν 60 χρόνια
από μια ασήκωτη πλάκα γης
κι όταν ξεμύτισαν από ένα φρεάτιο
που κατά λάθος έμεινε ανοικτό
πιο μαύροι από τη μαυρίλα τους
ήταν σαν να είχαν δει τον ήλιο πρώτη φορά
για να μπορούμε εμείς να γράφουμε ποιήματα
πλεούμενα βυθίζονται αύτανδρα στη Μεσόγειο
φανταστικά εισιτήρια
για τον βυθό βρέθηκαν στα χέρια τους
να τα κρατούν ακόμα
ενώ η δεκαπεντάχρονη Μύριαμ
βγαίνει οργισμένη το απόγευμα
από εβραϊκή φυλακή
και αναζητά το μάχιμο στρατιωτικό της σώμα.
Όλοι αυτοί ίσως δεν διάβασαν ποτέ ποιήματα
δεν έμαθαν ποτέ για σένα
για τον Σαχτούρη, τον Γουόλκοτ, τον Χίνι,
τον Κουαρόζ
τους υπερρεαλιστές, τα μεταμοντέρνα ρεύματα
και το σλαμ
ωστόσο, είναι αυτοί που έχουνε γράψει
τα ποιήματά μας
την ηρεμία μας πίσω από τους τέσσερις τοίχους
τα ονόματά μας στο διαδίκτυο
και τις εγκυκλοπαίδειες
την ευκαταφρόνητη φήμη μας
έχουνε θρέψει την υπερμεγέθη φιλοδοξία μας
όσο δεν μπόρεσαν να θρέψουν τα όνειρα
και τα στομάχια τους
και τώρα γράφω αυτό το ποίημα
γιατί πια ξέρω καλά
ότι αν δεν ήταν αυτοί
θα ήμουν εγώ
θα ήταν τα παιδιά μου
θα ήσουν εσύ
χωρίς το ραφιναρισμένο στυλ
και το προβληματισμένο υφάκι
και τότε εμείς θα έπρεπε να γράψουμε
κάποιων άλλων τα ποιήματα.
~
από τη συλλογή Μυστικοί άνθρωποι, εκδ. Κύμα, 2019
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα
Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας αποφοιτώντας με ΜΑ in Journalism. Για την πρώτη του ποιητική συλλογή, "Ένια", (Εκδόσεις Ατέλεια, Λευκωσία 1996) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη, ενώ για τη δεύτερη, "Ονειτροτριβείο", (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2001) με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολούθησε το "Εγχειρίδιο καλλιεργητή" (Γκοβόστη, Αθήνα 2004), "Το απραγματοποίητο" (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010) και ο "Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης" (Φαρφουλάς, 2013). Τον Φεβρουαριο του 2016 κυκλοφορησε από τις Εκδοσεις Μελάνι, η 6η ποιητική του συλλογή "Πληγείσες περιοχές/Γυμνές Ιστορίες" η οποία το ίδιο έτος μεταφράστηκε στα γαλλικά από τον Michel Volkovitch και κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο Le miel des anges.Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, ενώ δημοσιεύτηκαν σε κυπριακά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά. Αναφέρονται ενδεικτικά: Το Καταφύγιο (Αθήνα, 2011), Νέα Ευθύνη (Αθήνα, 2011), Μανδραγόρας (Αθήνα, 2011), Άνευ (Λευκωσία, 2008), Etudes Helleniques/Hellenic Studies (Καναδάς 2007), Παρέμβαση (Κοζάνη, 2005) Νέα Εποχή (Λευκωσία, 2003-04) κ.α. Είναι μέλος του ΔΣ της Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου.
