Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Κισσέ που απάνω σέρνεσαι»

Κισσὲ ποὺ ἀπάνω σέρνεσαι στὸ σπίτι καὶ τὸ ζώνεις
μὲ τ᾿ ἄνανθα, τὰ σκοτεινὰ κι ἀνεύωδα κλαδιὰ
κι ὁλόγυρα στὴ θύρα του πένθιμο θόλο ἁπλώνεις,
σὰ νἄχῃ στὸ κατώφλι της καθίσει ἡ ὠχρὴ βραδιά.

Κι οὔτε πουλὶ δὲν ἔρχεται, μήτε τοῦ ἡλιοῦ τὸ χάδι,
καὶ μήτε ἕνα ψιθύρισμα δὲ σοῦ ξυπνᾶ ἡ πνοή·
ἄχαρα πάντα ἀπάνω σου περνοῦν αὐγὴ καὶ βράδυ,
λὲς ἴδια ζοῦμε θλιβερὴ κι ἐσὺ κι ἐγὼ ζωή.

Καὶ τώρα, τὸ φθινόπωρο πού, δές, ἔχει μαδήσει
τὴ λεύκα καὶ τὸ ἁγιόκλημα, ποὺ φαίδρυνε κι ἐσέ,
πλάι σου τὸ Μάη σὰν ἄνθιζε, ἀμάδητα ἔχει ἀφήσει
σὲ μόνο καὶ τὴ θλίψη μου, χλομόμαυρε κισσέ.

Καὶ πεταλούδα, σκοτεινὴ ὡσὰν ἐσὲ κι ἐκείνη,
σὰ μίαν ἀκτίνα ἀπὸ κρυφὴ ν᾿ ἀποζητᾶ ὀμορφιά,
στ᾿ ἄχαρα φύλλα σου πετᾶ κι ἐκεῖ τὴ θλίψη πίνει
ποὺ τῆς σταλάζει ἀπ᾿ τὴν ὑγρὴ καὶ στείρα συννεφιά.

Καὶ μοῦ εἶναι ὡσὰν ἀπάνω μου τοὺς κλώνους νἄχῃς ρίξει,
ὅπως μία μέρα θ᾿ ἁπλωθῆς σὲ ἀξύπνητη σιγή,
ὅταν στὰ μάτια τὰ κλειστὰ λευκὸ μπροστὰ θ᾿ ἀνοίξη
τὸ φῶς της ἡ ἀσυννέφιαστη ποὺ θὰ χαράξη αὐγή.

πηγή

30λεπτο αφιέρωμα της ΕΡΤ στον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο

Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1868 στο Βραχώρι Αγρινίου. Είναι το πρώτο από τα επτά παιδιά του κτηματία Ιωάννη Χατζόπουλου και της Θεοφανίας Στάικου, που προερχόταν από μεγάλη οικογένεια κοτσαμπάσηδων, πολλά μέλη της οποίας ήταν Φιλικοί και αγωνιστές του 1821. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές (Δημοτικό Σχολείο στο Αγρίνιο, Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι), το 1882 -σε ηλικία δεκατεσσάρων μόλις ετών- εγγράφεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας· το 1888, αποφοιτά με το βαθμό "Καλώς". Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1889-1891), εργάζεται για δύο χρόνια ως δικηγόρος στο Αγρίνιο. Από το 1893 και έως το 1900 εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 επιστρατεύεται και υπηρετεί στην Άρτα. Επιστρέφει έπειτα στην Αθήνα, και τον επόμενο χρόνο (1898-1899) εκδίδει το περιοδικό "Η Τέχνη", το οποίο επιδίωκε να ενισχύσει τη δημοτική γλώσσα και να συστήσει στους αναγνώστες του την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Παρότι βραχύβιο, το περιοδικό του Χατζόπουλου -συνεργάτες του οποίου ήταν ο Ι. Γρυπάρης, ο Κ. Θεοτόκης, ο Α. Καρκαβίτσας, ο Μ. Μαλακάσης, ο Μποέμ, ο Π. Νιρβάνας, ο Κ. Παλαμάς, ο Λ. Πορφύρας κ.ά. -υπήρξε σταθμός στην πνευματική εξέλιξη του τόπου.

Το 1990 κληρονομεί από τον παππού του κτηματική περιουσία και ταξιδεύει στη Γερμανία. Στη Δρέσδη γνωρίζει και παντρεύεται τη Φινλανδή Sunny Haggmann. Από τον Αύγουστο του 1901 έως τον Ιούνιο του 1905 μένουν οικογενειακώς στην Αθήνα. Τον Ιούνιο του 1905, με τη γυναίκα του και την τριών ετών κόρη τους εγκαθίστανται στο Μόναχο. Τον Ιούλιο του 1906 θα μετακομίσουν στο Βερολίνο, αλλά το Φεβρουάριο του 1908 θα επιστρέψουν στο Μόναχο. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Γερμανία, ο Χατζόπουλος θα ασπαστεί τα σοσιαλιστικά ιδεώδη (1907), θα παρακολουθήσει την πνευματική και καλλιτεχνική ζωή της χώρας, θα μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα (μεταξύ των οποίων έργα του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ), ενώ παράλληλα θα δημοσιεύσει ποιήματα, πεζογραφήματα και κριτικά μελετήματα στον "Νουμά" και σε άλλα έντυπα και περιοδικά. Μεταφράζει επίσης το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" των Μαρξ-Ένγκελς στα ελληνικά, το οποίο θα δημοσιευθεί σε συνέχειες στην εφημερίδα "Ο εργάτης" του Βόλου, το 1908.

Με την κήρυξη του Πολέμου το 1914, ο Χατζόπουλος μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα. Θα πάψει να είναι μέλος του "Σοσιαλιστικού Κέντρου Αθηνών" -αν και δεν θα αποκηρύξει τις σοσιαλιστικές ιδέες-, απογοητευμένος από τις διαμάχες των μελών του. Το 1916, ιδρύει μαζί με άλλους διανοούμενους την "Εταιρεία Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών". Τον Ιούλιο του 1920, ο Χατζόπουλος ταξιδεύει μια τελευταία φορά στο Μόναχο οικογενειακώς, προκειμένου να μεταφέρουν από εκεί τα πράγματα τους για να επιπλώσουν το καινούργιο σπίτι τους στην οδό Μαυρομιχάλη. Ωστόσο, πηγαίνοντας προς Μπρίντιζι με το ιταλικό ατμόπλοιο "Montenegro", θα πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Θα κηδευτεί και τα ταφεί στο Μπρίντιζι. Πολλά χρόνια αργότερα, η κόρη του θα μεταφέρει τα οστά του και της γυναίκας του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Πηγή και τίτλοι βιβλίων

Ποιητικές συλλογές: Τραγούδια της ερημιάς (1898), Τα ελεγεία και τα ειδύλλια (1898), Απλοί τρόποι (1920), Βραδινοί θρύλοι (1920).
Διηγήματα: Αγάπη στο χωριό (1910), Ο Πύργος του Ακροπόταμου (1915), Υπεράνθρωπος (1915), Τάσω, Στο σκοτάδι κι άλλα διηγήματα (1915). Η Αννιώ κι άλλα διηγήματα (1923).
Μυθιστόρημα: Φθινόπωρο (1917).