μηδέ χρυσόμυγα από σύκα μεθυσμένη·
σα σφήκα σφύριξε· στο τραύμα του κορμού,
ο ήλιος τώρα αγγίζει μια σταγόνα
πολύ λαμπρή, σα μέλι.
Η άλλη σφαίρα πέτυχε ένα στήθος·
το παλικάρι που κοιμότανε, κρυμμένο
στα σκοίνα, περιμένοντας τη νύκτα.
Η άμμος ήπιε βλέμμα και φωνή,
έργα και λόγο, νύκτες και ημέρες,
δύναμιν, έρωτα. Δεν άνοιξαν τα μάτια
στραμμένα προς ενδότερη πορεία.
Δεν είν’ ακόμη εποχή της παπαρούνας,
κι αυτά τα κόκκινα στην άμμο και στα σκοίνα
είναι περίεργα.
Πνοή της θάλασσας εχάιδεψε το πεύκο
και τα μαλλιά του κοιμωμένου. Τα τζιτζίκια
δεν έπαυσαν τον απολλώνειον ύμνο
μέχρι του τέλους της ημέρας. Όταν σίγησαν
εκόπασε κι η φονική βοή
των μηδικών αεροπλάνων.
Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα
Ο Αλέξανδρος Μάτσας (1911-1969) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο τμήμα οικονομικών και πολιτικών επιστημών του Christ Church College της Οξφόρδης. Από το 1934 και ως το 1962 έκανε καριέρα στο διπλωματικό Σώμα. Διετέλεσε υποπρόξενος στη Μανσούρα (1934) και την Αλεξάνδρεια (1939), γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι (1947-1949), επιτετραμμένος στη Χάγη (1949-1953), σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στη Ρώμη (1953-1957) και πρέσβης στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτων. Από το 1957 και για δύο χρόνια ήταν διευθυντής της πολιτικής διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση και το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1934 με την ποιητική συλλογή Ποιήματα και ακολούθησε το 1946 η συλλογή Ποιήματα – Εκλογή. Για το θέατρο έγραψε τις τραγωδίες Κλυταιμνήστρα, Ιοκάστη και Κροίσος, από τις οποίες η Κλυταιμνήστρα και ο Κροίσος παραστάθηκαν από το Εθνικό Θέατρο. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου. Τίτλοι βιβλίων
