διαφύλαξε· καθώς το βλέπω τώρα
την νύκτα, στων ονείρων το βυθό.
Τα μάτια λέγουν όσα δεν είχε πει το στόμα,
λόγια λεπτά, και που μαραίνονται σαν κρίνοι
υπνόβιοι, μόλις στο φως εξέλθουν.
(Ούτω, γράμμα νεκρόν γίνεται σαν ξυπνήσεις
η γλώσσα των ονείρων· και λεξικά δεν έχει
μήτε μνημεία).
Το περιβάλλουν τα φυτά του ύπνου, και σκιές
αλλόφυλες, κι αρχιτεκτονική
που σε γεωμετρίες ξένες υπακούει.
Μακράν απ’ την αλλοίωση και τη φθορά
μες στες βαθιές μορφές και μες στ’ απλά νοήματα
άρχει στον έναστρο βυθό του ύπνου.
Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα
Ο Αλέξανδρος Μάτσας (1911-1969) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο τμήμα οικονομικών και πολιτικών επιστημών του Christ Church College της Οξφόρδης. Από το 1934 και ως το 1962 έκανε καριέρα στο διπλωματικό Σώμα. Διετέλεσε υποπρόξενος στη Μανσούρα (1934) και την Αλεξάνδρεια (1939), γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι (1947-1949), επιτετραμμένος στη Χάγη (1949-1953), σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στη Ρώμη (1953-1957) και πρέσβης στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτων. Από το 1957 και για δύο χρόνια ήταν διευθυντής της πολιτικής διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση και το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1934 με την ποιητική συλλογή Ποιήματα και ακολούθησε το 1946 η συλλογή Ποιήματα – Εκλογή. Για το θέατρο έγραψε τις τραγωδίες Κλυταιμνήστρα, Ιοκάστη και Κροίσος, από τις οποίες η Κλυταιμνήστρα και ο Κροίσος παραστάθηκαν από το Εθνικό Θέατρο. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου. Τίτλοι βιβλίων
