Αντώνης Τσόκος, «Εποχή αυτοχειρίας»

Ποια να’ ναι η ιδανικότερη εποχή αυτοχειρίας;
Σίγουρα όχι η άνοιξη
να κρέμεσαι απ’ το σκοινί σαν αρχαίο μνημείο
κι ο αέρας να φέρνει στα ρουθούνια σου
τη βραδινή σονάτα των χαμομηλιών.

Καλύτερα χειμώνα, που η φύση κοιμάται.
Μα πάλι, τι είδους πρωτοτυπία είναι αυτή;
Ποιος θα προσέξει τον θάνατό σου;
Ένα νεκρό λουλούδι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα.

Ίσως το καλοκαίρι να ‘ναι η λύση
Φορώντας μπεζ κουστούμι
και καπέλο Παναμά με μαλακή ψάθα.
Κι αν από φόβο ή αγωνία ποτίσουν τα υφάσματα ιδρώτα;
Θα ξεχαστεί με μιας το παρελθόν σου.
Το μόνο που θα θυμούνται από εσένα
θα’ ναι οι κηλίδες στο λινό πουκάμισό.

Φθινόπωρο λοιπόν, δεν σου απόμεινε άλλη επιλογή.

Πριν τη θηλιά περάσεις στο λαιμό σου
σκέψου αν είναι ηθικό, την εποχή του τρύγου
που φθίνει μέσα σου –όσο ποτέ– η ιδέα του θανάτου
ν’ αφήσεις έρημους στη γη τους πότες αδερφούς σου.

~
πηγή

Ο Αντώνης Τσόκος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1976. Η ενασχόλησή του με το γράψιμο ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, η δε αγάπη του για την ποίηση έχει στρέψει όλο του το ενδιαφέρον προς το μέρος της τα τελευταία κυρίως χρόνια. Γράφει επίσης πεζά, μικρές ιστορίες και παραμύθια. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Μύρτιλο", στο ηλεκτρονικό περιοδικό ποίησης "Το παράθυρο", στον χώρο τέχνης και λόγου "το βιβλίο.net" και σε άλλα λογοτεχνικά ιστολόγια. Τα περισσότερα από τα έργα του αναρτώνται στο προσωπικό του ιστολόγιο "στεριανή ζάλη". Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία ποιημάτων «Τα ποιήματα του 2013» των εκδόσεων της Κοινωνίας των δεκάτων και στην «Ανθολογία ποιητών 2015-2017»  που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24 Γράμματα. Έχει συνεργαστεί με το περιοδικό The machine art press  τόσο στην ηλεκτρονική όσο και στην έντυπή του έκδοση.  

Το 2016 δημιούργησε το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό Μονόκλ.
Τίτλοι βιβλίων: Σουίνγκ με τ' άστρα (2013). Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς (2015). Ώρες πληθυντικής αϋπνίας (2017). Απ' την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα (2019).