Ματθαίος Μουντές, «Τα παιδιά»

Οι ουρανοί διηγούνται το παρελθόν
ποτίζουν τα βουνά των αρωμάτων.

Τα παιδιά μάς αγαπούνε με τα μάτια
βοηθούν την ευκρασία των αέρων
την ευφορία των καρπών της γης.

Κάποτε μάς φαίνονται ασήμαντα
αλλά δέονται υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων
νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων.

Είναι δροσερά
τα κορμάκια τους μυρίζουν ροδόσταμο
μιλούν τη γλώσσα του Ωκεανού
τρυφερά σαν το χιόνι

Οι ουρανοί απειλούν το κλίμα του μέλλοντος.
Τα παιδιά είναι το φιλοδώρημα
του Θεού
στα όνειρά μας που σαπίζουν ατρύγητα
στο σκοτάδι.

~
από την συλλογή Νηπιοβαπτισμός, εκδ. Καστανιώτη, 1992
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Ματθαίος Μουντές γεννήθηκε στη Χίο το 1935. Σπούδασε Θεολογία και από το 1961 εργάστηκε στην Αθήνα, στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1959, φοιτητής ακόμη, άρχισε να δουλεύει στο ραδιόφωνο. Έκανε πολλές εκπομπές με θέματα βιβλικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά. Από τις πιο γνωστές εκπομπές του ήταν αυτή με τον τίτλο «Αιγαίο, ρίζα και διάρκεια», που κράτησε έντεκα σχεδόν χρόνια. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με την τηλεόραση. Το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, καθώς και του Ανοιχτού Θεάτρου του Γιώργου Μιχαηλίδη, και είχε συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Πέθανε το 2000.
Τίτλοι βιβλίων: Παρακαταθήκη (1957). Ισόπεδος διάβασις (Φέξης, 1963). Η αντοχή των υλικών (α´ έκδοση Ίκαρος, 1971, και β´ έκδοση Καστανιώτης, 1983). Τα αντίποινα (Εστία, 1982). Νηπιοβαπτισμός (Καστανιώτης, 1992). Η αντοχή της ποίησης (Πρώτη Ύλη, 2020 /ανθολόγιο από την ποιητική του παραγωγή που καλύπτει σαράντα χρόνια (1957-1997)).