Γεβγκένι Γεφτουσένκο (Yevgeny Yevtushenko), «Τρυφερότητα»

Μήπως είναι βλακεία,
όλο αυτό να συνεχίζεται;
Αφού είναι φανερή αδικία…
Πότε και πως αυτό έγινε ως διδαχή:
«Στους ζωντανούς, αδιαφορία,
στους νεκρούς, η προσοχή!;»
Οι άνθρωποι χαίρονται
και δυσφορούν.
Οι άνθρωποι ο ένας
μετά από τον άλλον αναχωρούν,
και εκφωνούνται
για την ιστόρία
τρυφερά λόγια για αυτούς
μέσα στα κρεματόρια…
Γιατί για τον Μαγιακόφσκι άναψαν το νεκροκέρι;
Τι έβαλε το πιστόλι του, στο χέρι;
Αν σ’ αυτόν,
με την φωνή του βροντερή
και ελκυστικότητα,
είχε δοθεί εν ζωή
έστω και λίγη τρυφερότητα!
Οι άνθρωποι οι ζωντανοί,
αυτοί παιδεύουν.
Με τρυφερότητα,
μόνο μετά από το θάνατο βραβεύουν.
~
Μετάφραση: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
πηγή

 

Ρώσος ποιητής, πεζογράφος, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, γεννημένος το 1932 στην πόλη Ζιμά της Σιβηρίας. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ”Σοβιετικός Αθλητισμός” το 1949, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ”Ανιχνευτές του μέλλοντος” κυκλοφόρησε το 1952, δημιουργώντας τόσο μεγάλη αίσθηση στα ρωσικά γράμματα, που είχε ως συνέπεια να γίνει αμέσως δεκτός στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας ”Μαξίμ Γκόρκι”, όπως και στην Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων. Ακολούθησαν αρκετές πετυχημένες ποιητικές συλλογές (Τρίτο χιόνι, Υπόσχεση, Το μήλο, Τρυφερότητα κ.α.) που τον ανέδειξαν σε μια απ’ τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της ποίησης της εποχής της αποσταλινοποίησης. Το 1961 έγραψε το πιο γνωστό του ποίημα, το Μπάμπι Γιαρ που αναφέρεται στη σφαγή των εβραίων του Κιέβου από τους Ναζί τον Σεπτέμβριο του 1941. Η γραφή του διαθέτει εν γένει τις αρετές της απλότητας και της αμεσότητας, ενώ το συνολικό του έργο χαρακτηρίζει μεγάλη υφολογική και θεματολογική ποικιλία. Του ανήκει η πατρότητα της γνωστής φράσης: ”Ο ποιητής στη Ρωσία, είναι κάτι περισσότερο από ποιητής”. Το 1991 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου και απεβίωσε το 2017.