Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Πατ Πάρκερ (Pat Parker), «Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη για τίποτα στις μέρες μας»

Γνωρίζεις έναν -εκπληκτικό άντρα
σου λέει,
ότι είναι μόνος του εδώ και χρόνια
     σου ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου
     σου κουβαλάει τα ψώνια
     σε προστατεύει από τους κακούς
θέλει λέει μια έξυπνη, δημιουργική
     γυναίκα να είναι σύντροφος του στη ζωή.

          παντρεύεσαι και ανακαλύπτεις

ο τύπος είναι
     πολύ αδύναμος για να μαζέψει ένα πιάτο
     πολύ χαζός για να ανάψει το μάτι της κουζίνας
     πολύ φοβισμένος για να βάλει πλυντήριο
     πολύ αγχωμένος για να σιδερώσει ένα πουκάμισο
& για να βγει από πάνω ―
προσπαθεί να καλύψει την ανικανότητά του
λέγοντάς ΣΟΥ ―
                   είναι γυναικείες δουλειές αυτά.

Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη για τίποτα στις μέρες μας.
~

Η Pat Parker (1944-1989) υπήρξε μαύρη, μητέρα δύο παιδιών, φεμινίστρια, λεσβία, εργάτρια, ποιήτρια, ακτιβίστρια. Όλες αυτές οι ιδιότητες διαμόρφωσαν ισότιμα την ταυτότητα και την ποιητική φωνή της, η οποία δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο προϋπάρχον είδος με όρους αποκλειστικά πολιτικούς, φυλετικούς ή φύλου. Η γραφή της άμεση, αφτιασίδωτη και αυτοβιογραφική εκθέτει πολλαπλές μορφές καταπίεσης και βίας (ρατσιστική, σεξιστική, ταξική, ομοφοβική), τη συμμετοχή στα κινήματα και τους αγώνες που αναδύθηκαν στις ΗΠΑ το ’60 και το ’70, αλλά και μια καίρια, οξυδερκή, εκ των έσω κριτική των κινημάτων αυτών.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης