Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Παυλίνα Παμπούδη, «Δέκα η ώρα»

Ίσως να ήτανε και χθες, θα  ’ναι ίσως και αύριο, δεν ξέρω
Το εκκρεμές έχει μονάχα λεπτοδείκτη, δεν χτυπάει πια-
Πάντως, ήτανε δέκα  και πριν χρόνια
Όταν ακόμα έμοιαζαν όλα σωστά κι όλα στη θέση τους
Και οι καθρέφτες είχαν μόνο το δικό τους πρόσωπο
Και άνθιζα γλυκά
Καθώς η νύχτα μ’ άγγιζε με την υγρή μουσούδα της
Και άρχιζε να με αποστηθίζει τ’ όνειρο-
Καθόμουν διυλίζοντας την ανυπόφορη, πηχτή βουή της λεωφόρου
Τα νήματα των δρόμων γνέθοντας  στο νου μου
Και προσπαθώντας να ξανασυνθέσω ένα ρέκβιεμ
Ή ένα μαρς ή ένα παιδικό τραγούδι
Με μέλισσες και  τριανταφυλλάκια – άραγε
Σκέφτηκα
 Εάν γινόταν να ξαναπαιχτούν ήχοι ανάποδα,  φωνές
Που έχουν διαφύγει απ’ τον λαβύρινθο
Άραγε θα μπορούσε να μεταφραστεί  το παρελθόν σου;
 
Στη σκέψη τότε βάθυναν
Άρρυθμα, ταπεινά πατήματα αγγέλου στον ασβέστη
Φάνηκε πάλι κάποιος να ’ρχεται από ψηλά   
Να, πλησιάζει,  έρχεται χοροπηδώντας – θα’ ναι ο μικρός
Από την περασμένη χιλιετία – Ή μήπως είναι εκείνος
Ο πειρατής απ’ το Νησί των θησαυρών
Εκείνος με το ξύλινο ποδάρι;
Όποιος και να είναι
Έρχεται κατά πάνω μου, έρχεται
Τυλίγοντας και ξετυλίγοντας άσφαλτο δρόμο
Απ’ το κουβάρι της ζωής του, σάπιο, αξεδιάλυτο
Χρόνια στο οστεοφυλάκιο
Με τ’ άλλα να μπερδεύεται, των άλλων-
 
Σουτ, θα μιλήσει, θα μου πει
Ένα ακόμα μυστικό, μου λέει: Ξέρεις  
Η ρώμη που χρειάζεται
Να γίνει το κουβάρι σφαιρικό, το μήλο, η πανσέληνος και η αγάπη
Είναι ισοδύναμη ακριβώς με την ορμή
Που όλα τα ομογενοποιεί
Και τα ισοπεδώνει-
 
Δεν είναι μυστικό, το ήξερε κι ο γάτος μου και το κουβάρι του-
 
Δέκα η ώρα-
πηγή

Η Παυλίνα Παμπούδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην ΑΣΚΤ , καθώς και στο κολέγιο Byahm Shοw του Λονδίνου. Εργάστηκε στη διαφήμιση και στον εκδοτικό χώρο. Έχουν κυκλοφορήσει, μέχρι στιγμής, δεκαπέντε ποιητικές συλλογές της, βιβλία με πεζά και πολλά βιβλία για παιδιά. Έχει μεταφράσει Λιόυις Κάρολ, Τσαρλς Ντίκενς, Τ.Σ. Έλιοτ, ΄Άντον Τσέχωφ, Χαλίλ Γκιμπράν κ.ά. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων & μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού λόγου και τέχνης Περί ου. Οι ποιητικές συλλογές της είναι: Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971 Τα μωρά των αγγέλων, άσπρα και τυφλά, Ερμείας, 1974,  Αυτός Εγώ, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1977, Καρτ ποστάλ, Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη 1980, Το μάτι της μύγας, Κέδρος, 1983,  Μαύρο του πράσινου, Νεφέλη, 1984,  Ο ένοικος, Κέδρος 1989,  Ιστορία μιας ώρας σε πτυσσόμενο χρόνο, Libro 1993,  Ο λεπτουργός, Κέδρος 1997,  Το μαύρο άλμπουμ, Κέδρος 1999,  Ποιήματα 71-93, Κέδρος 2001, Το ημερολόγιο του διπλού χρόνου, Κέδρος 2005,  Τιμαλφή,  Ροές 2007,  Τα χίλια φύλλα, Κέδρος 2009, Το σπίτι στους 40 δρόμους, Ροές 2011, Το μοβ άλμπουμ, Ροές 2012.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης