Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Παυλίνα Παμπούδη, «Ο λεπτουργός»

Ο λεπτουργός, εξόριστος στον αμμώδη χρόνο
Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος,
Τυραννιέται απ’ τη διπλή του φύση.
Είναι ένα ον με τιμή ανθρώπου και χρέος θεού.
Με πόθο σφαίρας και μνήμη θηράματος.
Σε δρόμο αγγέλου και κατοικία αράχνης.
Σε ενοχή βράχου και μετάνοια θάλασσας.
Για δόξα μονοκράτορα κι απολαβές σκουληκιού.
Για ζωή άνεμο και θάνατο φωτιάς.

Ο λεπτουργός εκτίει την ζωή του.
Έγκλειστος στο τρομώδες άσπρο εκτός φάσματος.
Κυρίως τοίχοι γύρω.
Υπερδιπλάσιοι απ’ τους ορίζοντες τον χώρο.
Προβλέποντας άγνωστες διαστάσεις.

Μια προβολή τρέχει ταχύτατα στους τοίχους.
Ακατανόητες εικόνες σ’ αδιάκοπη διαδοχή.
Άπειρα γεγονότα και παραλλαγές, συμπαντικά κι ασήμαντα.
Συμβαίνοντας όλα ταυτόχρονα, σημαίνοντας όλα, συγκλίνοντας.

Αριστερά, ένα τραπέζι.
Πάνω του, εύφορα χαρτιά, όπου το μηρυκαστικό του κάποτε,
Βόσκει ανύποπτο το τίποτα.
Κάτω απ’ το τραπέζι, άλλο φάντασμα.
Ο σκύλος – φύλακας του τίποτα, γρυλίζει στο ποτέ.
Άγρυπνος, παρακολουθώντας με τα χίλια μάτια του των πεθαμένων.

Μπροστά, μια ξύλινη καρέκλα.
Σαν πρόσθετο μέλος την φοράει ο λεπτουργός να στηριχτεί.
Καθώς ο νους του με στροβίλους θείου, μίλια, άρρυθμα,
Διατρέχει την ιλιγγιώδη έρημο από σκόνη ανθρώπου.

Στα δεξιά, πυκνώνοντας το άδειο, θύελλα σε στάση.
Αθέατη η τρίτη Μοίρα εργάζεται.
Το Έργο είναι ακόμα μονάχα στα σημεία στίξης ορατό.
Κυρίως παύσεις και σκοτάδια.
Τ’ αληθινό του μέγεθος, πέρα απ’ τη ζωή αυτή.
Σε λίγο, θα δοθεί στον λεπτουργό.(…)
~
Από τη συλλογή Ο λεπτουργός, εκδ. Κέδρος, 1997
πηγή

Η Παυλίνα Παμπούδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην ΑΣΚΤ , καθώς και στο κολέγιο Byahm Shοw του Λονδίνου. Εργάστηκε στη διαφήμιση και στον εκδοτικό χώρο. Έχουν κυκλοφορήσει, μέχρι στιγμής, δεκαπέντε ποιητικές συλλογές της, βιβλία με πεζά και πολλά βιβλία για παιδιά. Έχει μεταφράσει Λιόυις Κάρολ, Τσαρλς Ντίκενς, Τ.Σ. Έλιοτ, ΄Άντον Τσέχωφ, Χαλίλ Γκιμπράν κ.ά. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων & μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού λόγου και τέχνης Περί ου. Οι ποιητικές συλλογές της είναι: Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971 Τα μωρά των αγγέλων, άσπρα και τυφλά, Ερμείας, 1974,  Αυτός Εγώ, Τραμ, Θεσσαλονίκη 1977, Καρτ ποστάλ, Εγνατία-Τραμ, Θεσσαλονίκη 1980, Το μάτι της μύγας, Κέδρος, 1983,  Μαύρο του πράσινου, Νεφέλη, 1984,  Ο ένοικος, Κέδρος 1989,  Ιστορία μιας ώρας σε πτυσσόμενο χρόνο, Libro 1993,  Ο λεπτουργός, Κέδρος 1997,  Το μαύρο άλμπουμ, Κέδρος 1999,  Ποιήματα 71-93, Κέδρος 2001, Το ημερολόγιο του διπλού χρόνου, Κέδρος 2005,  Τιμαλφή,  Ροές 2007,  Τα χίλια φύλλα, Κέδρος 2009, Το σπίτι στους 40 δρόμους, Ροές 2011, Το μοβ άλμπουμ, Ροές 2012.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης