Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Θοδωρής Βοριάς, «Ορφανεμένες ρίζες»

 Θέρισες ανεμώνες και τις έστησες στο βάζο
-αντίδοτο για την αγιάτρευτη κακογουστιά της πόλης.

Στο πανάκριβό σου βάζο, οι τελευταίες εκπνοές
καταντήσανε φυσαλίδες οξυγόνου
στα γυάλινα τοιχώματα.

Τα πόδια μου, ακρωτηριασμένα, κρέμονται ακίνητα
                                                                           μες στο νερό.
Στηρίζομαι απ’ τις μασχάλες στο χείλωμα του βάζου.
Τα χέρια μου άρχισαν να ξεραίνονται.
Το κεφάλι μου, αναίσθητο, ακουμπά στους ώμους μου.

Πλησιάζεις και μυρίζεις κάθε τόσο τα μαλλιά μου.

Κάθε δυο μέρες αλλάζεις το νερό, να μη βρωμήσει
                                              το πεθαμένο αίμα.

Θα ’ρθει κι η ώρα που θα με πετάξεις στα σκουπίδια.

Η γη της πατρίδας
είναι πια ξερές ορφανεμένες ρίζες,
είναι τα παραχωμένα παπούτσια
κι οι αστράγαλοί μου.

Φεβρουάριος 2012
~
 
Βιογραφικό από την ιστοσελίδα του ποιητή: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, στην Άνω Πόλη, το 1970. Ζω με την οικογένειά μου στην Καλαμαριά. Από το 1995 ανακάλυψα διέξοδο έκφρασης στην ποίηση, λίγο αργότερα με κέρδισε και το διαδίκτυο όπου συνεχίζω να "αναρτώ" ποιήματά μου. Έχω εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Το τρύπιο ταβάνι" (2005), Νυχτερινές επιπλοκές (2008), Πυγολαμπίδες (2011), Χαμένες ψηφίδες (2012), Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου (2018), Ανιλίνες" (2021) Και τα τέσσερα βιβλία σε ψηφιακή μορφή (e-book): Ευριπίδης - [Ανδρομάχη]" (2009), Ευριπίδης - [Μήδεια]" (2010),  Αντίλαλοι στα βράχια  [Λόγοι μάχης - Αφορισμοί] (2020), Thodoris Vorias - Poems 2005 - 2020", (2020). Μετάφραση 12 ποιημάτων μου στην αγγλική γλώσσα από την κ. Μαρία Ανδρεαδέλλη. 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης