Παντελής Μπουκάλας, «Τέλος επισκέψεων»

Μ' άφησες πια.
Οι επισκέψεις σου αραίωσαν
ως το μηδέν.
Σκοτείνιασαν τα ρήματά σου,
το βλέμμα σου απανθρακωμένο,
το τακερό ως πριν.
Στρώνω τραπέζι,

τροχίζω το μολύβι
στην πέτρα της αναμονής,
καλό κρασί θερμαίνει το γυαλί,
τέλος παγώνει ορφανό.

Άργησες.
Καν δεν ήρθες.
Μάλλον θα το 'νιωσες πώς πια
σε προσκαλεί η πεινασμένη ανάγκη
κι όχι η έφηβη αυτοπεποίθηση
πώς όλα λέξεις
και όλα ξαναγίνονται αποξαρχής.
Και στράφηκες αλλού
με τη φαρμακερή παραμυθία σου.
Δεν σου κρατώ κακία.

Έξω απ το πάθος πια,
όμορφα ηττημένος,
μετρώ τα πράγματα
με τη δικαιοσύνη της παραδοχής.

Έτσι ήταν γραμμένο
κι έτσι γράφτηκε.
Να μου δοθεί ως την εξάντληση
των λογισμών μου δέσποινα ανεξάντλητη.

Είμαστε τα ταξίδια που αρνηθήκαμε.

~

από τη συλλογή Ρήματα, εκδ. Άγρα, 2009

πηγή 

Ο Παντελής Μπουκάλας γεννήθηκε το 1957 στο Λεσίνι του Μεσολογγίου. Αποφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών. Δημοσιογραφεί στην Καθημερινή. Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης Αλγόρυθμος (1980), Η εκδρομή της ευδοκίας, Ο μέσα πάνθηρας, Σήματα λυγρά, Ο μάντης, Οπόταν πλάτανος, Ρήματα (Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2010) Μηλιά μου αμίλητη (2019).  Επίσης έναν τόμο με βιβλιοκριτικές υπό τον τίτλο Ενδεχομένως –Στάσεις στην ελληνική και ξένη τέχνη του λόγου, δύο τόμους υπό τον τίτλο Υποθέσεις, με επιφυλλίδες του στην Καθημερινή της Κυριακής, και τους τρεις πρώτους τόμους της σειράς « Πιάνω γραφή να γράψω... : Δοκίμια για το δημοτικό τραγούδι »  (Όταν το ρήμα γίνεται όνομα : Η αγαπώ και το σφρίγος της ποιητικής γλώσσας των δημοτικών, Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου 2017, Το αίμα της αγάπης : Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση και Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα : Το ταξίδι του φιλιού και ο έρωτας σαν υπερβολή, 2019).Έχει μεταφράσει τον Επιτάφιο Αδώνιδος του Βίωνος του Σμυρναίου, τα ποιήματα του τόμου Επιτάφιος λόγος –Αρχαία ελληνικά επιτύμβια επιγράμματα και τα Συμποτικά επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Έχει επίσης μεταφράσει τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου (ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, 2005), τους Αχαρνείς του Αριστοφάνη (Εθνικό Θέατρο, 2005), τις Τρωάδες του Ευριπίδη (Θέατρο του Νέου Κόσμου, 2010), τον Κύκλωπα του Ευριπίδη και το ομότιτλο ειδύλλιο του Θεόκριτου (Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, 2017), τις Θεσμοφοριάζουσες (Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, 2018), την Ιφιγένεια την εν Αυλίδι του Ευριπίδη (ΚΘΒΕ, 2019) και την Ελένη του Ευριπίδη (ΚΘΒΕ, 2021). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά (αφιέρωμα του περιοδικού Poesia του Μιλάνου, Νοέμβριος 2014), στα πολωνικά (η μετάφραση των Ρημάτων εκδόθηκε στο Γκντανσκ το 2014), τα αγγλικά, τα αλβανικά, τα αραβικά, τα ισπανικά, τα καταλανικά (στον τόμο La busqueda del Sur, Βαρκελώνη, 2016), τα γαλλικά (στον τόμο Poètes grecs du 21e siècle, Παρίσι, 2017) και τα ρωσικά. Το 2018 έγινε διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου.