Είπε πως ήταν μοναχός
Μιλούσε μία γλώσσα απόκρυφη πολύ
Που στην εσώτερή τους ένδεια
Έμοιαζε γρίφος
Και βύθισε τα χέρια του
Σ’ ένα λαγήνι άμμο καυτή
Και δε φώναξε
Μονάχα κοίταζε ολόγυρα
Με μάτια έμπλεα σιωπής
Κι ο ερχομός του κανέναν δε τάραξε
Κι η εμμονή του κανέναν δεν κούνησε
Ήτανε όλοι γύρω του ένας θίασος πασχόντων
Ομιλούσαν με πάθος
Χειρονομούσαν με ένταση σπάνια
Διόλου παράδοξο λοιπόν
Που δεν τον είδε ούτε ένας
Διόλου παράδοξο λοιπόν
Ας είχε κι αυτός ρητορική δεινότητα
Την προσοχή τους να τραβήξει.
~
από τη συλλογή Ρητορική ένδεια, εκδ. Βακχικόν, 2013
Μιλούσε μία γλώσσα απόκρυφη πολύ
Που στην εσώτερή τους ένδεια
Έμοιαζε γρίφος
Και βύθισε τα χέρια του
Σ’ ένα λαγήνι άμμο καυτή
Και δε φώναξε
Μονάχα κοίταζε ολόγυρα
Με μάτια έμπλεα σιωπής
Κι ο ερχομός του κανέναν δε τάραξε
Κι η εμμονή του κανέναν δεν κούνησε
Ήτανε όλοι γύρω του ένας θίασος πασχόντων
Ομιλούσαν με πάθος
Χειρονομούσαν με ένταση σπάνια
Διόλου παράδοξο λοιπόν
Που δεν τον είδε ούτε ένας
Διόλου παράδοξο λοιπόν
Ας είχε κι αυτός ρητορική δεινότητα
Την προσοχή τους να τραβήξει.
~
από τη συλλογή Ρητορική ένδεια, εκδ. Βακχικόν, 2013
Η Ειρήνη Παραδεισανού γεννήθηκε το 1972. Κατάγεται από το Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και υπηρετεί στη Δημόσια Εκπαίδευση στο Ηράκλειο Κρήτης. Άρθρα, δοκίμια και ποιήματα της έχουν φιλοξενηθεί σε διαδικτυακά περιοδικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Στη φλέβα της πέτρας, Εκδόσεις Βακχικόν, 2018. Τα γυάλινα μάτια των ψαριών Εκδόσεις Βακχικόν 2016. Ρητορική ένδεια Εκδόσεις Βακχικόν 2013.
