Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Από κορμί σε κορμί»

Είπα να υποχωρήσω σ’ ένα χαμόγελο,
να δω πού φέρνουν δυο χείλη όταν ανοίγουν σαν αγκαλιά,
κι από υποχώρηση σε υποχώρηση
κι από χαμόγελο σε χαμόγελο κι από κορμί σε κορμί
έφτασα εδώ που ο θάνατος γίνεται ένα με το αίμα σου,
παίρνει την όψη σου, σε κουκουλώνει, σε συντρίβει,
σε κάνει πιο ελεεινό, σε φέρνει στο αμήν –
και τότε πια καμιά σιωπή δε σώζει,
καμιά τιμιότητα.
~
Ανυπεράσπιστος καημός (1960)
πηγή