Κρίτων Αθανασούλης, «Ανεβαίνω»

Πάρτε με στην αγκαλιά σας και πέστε μου: είσαι ζαλισμένος.
Βάλτε με να καθίσω με την συντροφιά σας και πέστε μου: είσουν πολύ μοναχός.
Στρώστε μου ένα κρεβάτι με απαλά χέρια και πέστε μου: πολύ κουράστηκες.
Πέστε το ο ένας στον άλλο πως από σήμερα μ' ανεβάζουν τα χέρια σας
σ' ένα φως που γεννιέται μέσα σε μάτια αποφασισμένα.

Σύντροφοι αυτής της πορείας βγάλτε από μέσα μου
τη λάσπη που η ψυχή μου πατεί, λερώνεται κι αγωνίζεται να ξεπεράσει.
Πιο πέρα είναι ο καλοκαιρινός δρόμος. Λίγο πιο πέρα
ανθίζουν οι ακακίες, τραγουδούν οι σειρήνες.
Και μεις βουλώνουμε τα αυτιά μας φοβισμένοι
μήπως χαθούμε μέσα σε μια γλυκιά μουσική.

Εμπρός λοιπόν. Τ' άστρο μου κρέμασε μια αχτίνα. Ανεβαίνω
κρατώντας αυτή τη φωτεινή κλωστή, αιωρούμαι στην αγκαλιά τόσων κινδύνων.
Αν πέσω, ας πέσω, όλα τα χέρια σας ανοιγμένα θα με κρατήσουν και δε θα πεθάνω ποτέ,
μέσα σ' αυτά τα αγαπημένα σας χέρια.
~

Κρίτων Αθανασούλης - Μια παρουσίαση από τον Γιάννη Βαρβέρη, εκδ. Γαβριηλίδης, 2000
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

 

Ο Κρίτων Αθανασούλης (Τρίπολη, 1916 - Αθήνα, 1979) ήταν ποιητής και δοκιμιογράφος. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα (διέκοψε τις σπουδές του στο τρίτο έτος), και εργάστηκε αρχικά στο συμβολαιογραφικό γραφείο του ποιητή Ρήγα Γκόλφη (στο έργο του οποίου αφιέρωσε τη μελέτη "Ο ποιητής Ρήγας Γκόλφης", το 1951) και στη συνέχεια στο Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Αθηνών, του οποίου διετέλεσε διευθυντής. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Η ποιητική πορεία του Αθανασούλη ξεκίνησε από το χώρο του λυρικού και κοινωνικού λόγου και οδηγήθηκε σταδιακά στην υπαρξιακή αγωνία και τον εσωτερικό λόγο. Ασχολήθηκε επίσης με το κριτικό δοκίμιο και το θέατρο. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή. [Βιογραφία]