Περπατώντας στους δρόμους της πόλης
παγωμένος ο αέρας φυσά,
προχωρώντας στο τέλος τής νύχτας
το φεγγάρι ξανά μου μιλά.
Ξεχωρίζοντας πάντα απ’ τους φίλους
είχε μείνει αυτό μες στα χρόνια
να του λέω για της νιότης τους ύμνους
να μου λέει για τα σκότη τα αιώνια.
Μου θυμίζει τη λίρα στο χρώμα
με ζηλεύει που υπήρξα παιδί,
με φθονεί που πατάω στο χώμα
μα δε θέλει ποτέ να το πει.
Το ξημέρωμα φτάνει, το ξέρει
με το πρώτο φως θα χαθεί.
Μα η βραδιά ξανά θα το φέρει
στον ουράνιο θόλο θα ’ρθει
~
από τη συλλογή Στάλες, εκδ. Ιωλκός, 2011
πηγή
παγωμένος ο αέρας φυσά,
προχωρώντας στο τέλος τής νύχτας
το φεγγάρι ξανά μου μιλά.
Ξεχωρίζοντας πάντα απ’ τους φίλους
είχε μείνει αυτό μες στα χρόνια
να του λέω για της νιότης τους ύμνους
να μου λέει για τα σκότη τα αιώνια.
Μου θυμίζει τη λίρα στο χρώμα
με ζηλεύει που υπήρξα παιδί,
με φθονεί που πατάω στο χώμα
μα δε θέλει ποτέ να το πει.
Το ξημέρωμα φτάνει, το ξέρει
με το πρώτο φως θα χαθεί.
Μα η βραδιά ξανά θα το φέρει
στον ουράνιο θόλο θα ’ρθει
~
από τη συλλογή Στάλες, εκδ. Ιωλκός, 2011
πηγή
Ο Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης γεννήθηκε στο Περιστέρι το 1970. Σπούδασε βιολόγος στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάζεται στο Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης της φαρμακευτικής εταιρίας "ΦΑΡΜΑΣΕΡΒ-ΛΙΛΛΥ ΑΕΒΕ". Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα τον Απρίλιο του 2011 με την ποιητική συλλογή "Στάλες". Ποιήματα και διηγήματά του έχουν διακριθεί σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εργογραφία: Στάλες (2011). Νέα εσοδεία (2013). Στα χνάρια των αετών (2019).