Λόρδος Βύρων (George Gordon Byron), «Το νησί»

Άφθονους καρπούς που η φύση έδινε χωρίς δουλεία
Δάσος δίχως μονοπάτι,μα με κάθε ανεμελία.
Κτήμα όπου η Αφθονία άδειαζε χωρίς ντροπή
Κέρας της-χωρίς αφέντη,όλοι ίσοι τους εκεί
Πόθο-που πολλοί αιώνες δεν υπόταξαν ακόμη
Άνθρωποι για τη ζωή τους να αποφασίζουν μόνοι
Γη αδούλωτη, με πλούσια ορυχεία στα ρηχά της,
Ήλιος χρυσαφιού και φρούτα ήταν τα γεννήματάτης
Να΄χουν την ελευθερία σπίτι τη σπιλιά να πούνε
Κήπο γενικά που όλοι μέσα ξένοιαστοι γυρνούνε
Όπου η Φύση ένα άνθος τέκνων της αναγνωρίζει.
πηγή