Γκαμπριέλα Μιστράλ (Gabriela Mistral), «Η δασκάλα»

 Με τα ζεστά μαλλιά του παίζω
που τα χωρίζω και τα ισιώνω
και λες κρατώ μεσ’ στα σγουρά του
των Μάγιας της διασποράς τον πόνο.
Δώδεκα χρόνια που ‘χω αφήσει
τ’ αδρό μεξικανόπουλό μου
μα εγώ ακόμα το χτενίζω
είτε ξυπνή είτε στ’ όνειρό μου.
Μάνας αγάπη είναι εκεί πέρα
πιασμένη απ’ τα γόνατά μου,
μια λύτρωση στα παιδιά πάνω
που δε μ’ αφήνει να πεθάνω.

~

μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παππά

πηγή