Τσάρλς Μπουκόβσκι (Charles Bukowski), «Τους καλύτερους από τους παράξενους..»

Τους καλύτερους από τους παράξενους

δεν θα τους συναντήσεις συχνά
γιατί όπου είναι το πλήθος
εκείνοι
δεν είναι.

τούτοι οι παράξενοι δεν είναι
πολλοί
όμως απ’ αυτούς
προέρχονται
οι λίγες
καλές ζωγραφιές
οι λίγες
καλές συμφωνίες
τα λίγα
καλά βιβλία
και τ’ άλλα
έργα.

κι από τους
καλύτερους απ’ τους
παράξενους
τίποτα
ίσως.

αυτοί είναι
οι ίδιοι
ζωγραφιές
οι ίδιοι
βιβλία
οι ίδιοι
μουσική
οι ίδιοι
έργο.

καμιά φορά σκέφτομαι
πως τους
βλέπω – ας πούμε
ένας
γέρος
που κάθεται σε
κάποιο παγκάκι
με κάποιον ιδιαίτερο
τρόπο

ή
ένα βιαστικό πρόσωπο
που πάει απ’ την
αντίθετη κατεύθυνση
σ’ ένα περαστικό
αυτοκίνητο

ή
είναι μια συγκεκριμένη κίνηση
των χεριών
ενός αγοριού ή ενός
κοριτσιού
την ώρα που βάζει σε σακούλες
τα μαναβικά
στο σούπερ μάρκετ.

καμιά φορά
μπορεί να ‘ναι ακόμη και κάποιος
που έχεις
ζήσει μαζί του
για λίγο
καιρό –
θα προσέξεις
μια
γρήγορη λάμψη
στη ματιά
που δεν την είχες
ξαναδεί απ’ αυτόν
άλλη φορά.

καμιά φορά
δεν θα προσέξεις την
ύπαρξή τους
παρά
ξαφνικά
σε μια
ζωηρή
ανάμνηση
λίγους μήνες
λίγα χρόνια
αφού θα ‘χουνε
φύγει.

θυμάμαι
έναν
τέτοιο –
ήταν περίπου
20 χρονών
και κοιτούσε μες
σ’ ένα ραγισμένο
καθρέφτη
στη Νέα Ορλεάνη

ένα πρόσωπο που ονειρευόταν
ενάντια στα
τείχη του
κόσμου

πού
πήγα
άραγε;
~
μετάφραση: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
από το βιβλίο 70 χρόνια φαγούρα, εκδ. Ηλέκτρα, 2008
πηγή το ιστολόγιο του μεταφραστή - ποιητή